Dance addict

Hoofdstuk 24

POV Dave

Als Bo binnenkomt ben ik benieuwd of ze iets heeft kunnen vinden. "Ik heb gezien dat ze van 12 tot 14 uur pauze hebben dus als wij een keer stiekem op het horloge van de bewaker kijken, kunnen we dan overleggen." zegt ze. "Oke lekker gedaan" zeg ik en ik geef haar een high-five. "Heb je nog een brandmelder gezien?" Vraag ik haar. "Ja, alleen ik weet niet zeker of ik die nog terug kan vinden. Hij is in iedergeval ongeveer 5 gangen verder ofzo dus als jij gaat moet je ook nog maar even kijken" antwoord ze. "Is goed" antwoord ik terug. "Heb je toevallig een klok zien hangen?" Vraag ik haar. "Uuuhm ja, wat stond er ook alweer op" zit ze zich moeilijk te bedenken. Ze is echt schattig als ze zo kijkt. Ik vind haar sowieso leuk. "Het was half 11 of 11 uur ofzo geloof ik." Zegt ze. "Oke, dan moeten we even ongeveer inschatten wanneer het 12 uur kan zijn." zeg ik tegen haar. Ze knikt. We liggen nog ongeveer een uurtje niks te doen en praten een beetje en dan besluit ik dat ik even op het horloge moet gaan kijken. Ik zeg het tegen Bo en dan sluip ik naar het raam en ik zie dat de bewaker de andere kant op kijkt. Ik probeer op z'n horloge te kijken maar hij houdt zijn arm verkeerd. Dan zie ik zijn hoofd draaien en ik kan nog net bukken. Ik wacht even en vraag Bo via gebaren of hij weer weg kijkt. Ze knikt. Ik kijk weer en nu kan ik zijn horloge zien. Het is kwart voor 12. Nog een kwartiertje. Dat kan ik wel inschatten. We wachten even en dan zie ik de bewaker het raampje afdekken met een kleedje. Dat moet betekenen dat hij weggaat. Eindelijk kunnen we het plan bespreken. Na een tijdje hebben we een erg goed en uitgedacht plan, vind ik zelf. Ik geloof niet dat we echt 2 uur hebben zitten bespreken, het kleedje hangt er nog voor. "Aangezien Martijn nu niet meeluisterd, wil je me nog wat vertellen ofzo?" zeg ik tegen Bo. "Niet speciaal hoor, alleen dat ik bang ben dat hij me komt halen" zegt ze. "Ik zorg ervoor dat dat niet gebeurd" zeg ik haar. Die Martijn moet niet nog eens aan haar komen. Ze komt weer tegen me aan zitten. "Dankje" fluistert ze. "Astje" fluister ik terug. Ze is zo mooi, ik wil haar zoenen maar ik ben bang dat ze daar nog niet aan toe is.
Om 14 uur wordt het kleedje er weer afgehaald en krijgen we weer een dienblad. Er staan 2 glazen met limonade op en er liggen 4 koekjes en een reep chocola. "Waarom krijgen we dit?" Vraag ik Bo als ik het neerzet. "Ik denk dat hij ons wil omkopen ofzo" zegt ze. Dat zou wel kunnen kloppen ja, denk ik bij mezelf. Hij wil natuurlijk dat we nog meer zeggen. We eten het op en ik moet zeggen dat het lekker smaakt, het lijkt een tijd geleden dat ik echt iets lekkers heb gegeten. Dan komt er opeens een bewaker binnen. "Jullie mogen met mij mee, kleding uitzoeken" bromt hij. Ik gebaar onopvallend naar Bo dat ze op de brandmelders moet letten. Ze knikt. De bewaker pakt ons vast en neemt ons mee naar een andere kamer, waar stapeltjes kleding liggen. Ik zie voor mij wat boxers en shirts liggen, voor Bo ligt er allemaal lingerie met kant en doorschijnende shit. Hij wil haar natuurlijk zo zien die pedo. Niet dat ik dat niet wil maar hij heeft verkeerde bedoelingen, die oude viezerik. Ik pak wat kleding en ga bij de deur staan. Ik zie dat Bo demonstreert, ik snap dat ze dat niet aan wil. Als ik verder kijk zie ik dat ze ook een jurk aan moet met een heel strak bovenlijfje. Uiteindelijk neemt ze het toch maar mee. Als we weer terug zijn in de kamer besluiten we dat we omstebeurt omkleden, eerst kleed ik me om in de hoek en draait zij zich om en dan andersom. Ik kleed me zelf om en dan is Bo aan de beurt. Ik zou graag kijken, maar zo triest ben ik niet. Als we allebei klaar zijn gaan we even zitten. Ik moet bekennen dat de jurk haar wel goed staat, maar ik snap dat het niet lekker zit. "Niks zit lekker" klaagt ze. "I understand" zeg ik. Dan komt  Martijn opeens binnen, hij pakt Bo bij haar arm en sleurt haar mee. "Jij hebt van mij kleding gehad schatje dus ik krijg van jou iets anders" zegt hij onderweg. Hoe durft hij haar zo te noemen? Halverwege bedenk ik dat hij haar waarschijnlijk weer iets wil aandoen, dus ik sta in een seconde op en trek Bo terug. Ik heb haar beloofd dat het niet nog een keer zal gebeuren dus dan zal ik ook mijn best doen. Ik pak haar arm en ondertussen ruk ik de arm van Martijn los van die van Bo. Ik druk haar stevig tegen me aan en voel haar trillen. Een seconde staat hij daar verbaasd, maar dan komt hij naar me toe en schopt me hard tegen mijn scheen. Een pijnscheut trekt door mijn been maar ik zal Bo vast blijven houden. "Wil je je meisje nog steeds niet laten gaan jongen?" vraagt Martijn spottend. Ik kijk hem alleen maar boos aan. "Dan zullen we toch maar iets anders moeten bedenken he" zegt hij. Hij wenkt met zijn hoofd naar mij en voordat ik iets kan doen word ik gepakt en pakt Martijn Bo. "Nee Bo" schreeuw ik. " vuile viezerik" schreeuw ik ook nog naar Martijn. Ik zie Bo huilen waarschijnlijk weet ze al wat hij bij haar gaat doen. "Ik spreek jou nog jongen" zegt Martijn aardig boos en ik vrees dat het er voor mij ook niet heel goed uit ziet. "Dave" schreeuwt Bo wanhopig en dan doet de bewaker de deur dicht. Ik voel me machteloos, vooral als ik me bedenk wat hij nu bij haar gaat doen. Ik had hem tegen willen houden, maar dat kan me nooit lukken, ik ben in mijn eentje. Ik zit maar wat tegen de muur en ik probeer niet teveel na te denken, daar word je moedeloos van. Ik hoop dat Bo snel terug komt. Dan gaat de deur opeens open en komt een bewaker binnen. Hij pakt me ruw vast en neemt me mee. "Waar ga ik heen?!" vraag ik hem, maar hij antwoordt niet. Ik word naar het hoofdkwartier gebracht en daar zie ik Martijn. Ik vraag me af waar Bo dan is, laat hij haar dan gewoon alleen? Ik moet achterstevoren op een stoel gaan zitten en ik snap eerst niet waarom, maar dan gaat er een lichtje branden. Martijn wil me straffen. "Zo jongen, dees krijg je nog van me" zegt hij met een gemene glimlach. Ik voel dat mijn shirt wordt uitgetrokken en dan gelijk hoor ik 'patsjj' en voel ik een stekende pijn in mijn rug. Aaaaaah jeetje, dat brandt echt enorm. Nog één en daarna nog één ik vraag me af waar hij me mee slaat, ik denk een riem. Ik probeer aan andere dingen te denken maar dat gaat nogal lastig, de pijn overheerst nogal. Na ongeveer 15 keer( ik weet niet precies hoeveel aangezien ik aan andere dingen heb proberen te denken) stopt hij eindelijk en ik heb het gevoel dat mijn rug helemaal open ligt en ik nooit meer op mijn rug kan liggen, eigenlijk ook al niet meer lopen.. "Zo, laat dit een les zijn voor je jongen" zegt Martijn tevreden. "Breng hem terug" zegt hij tegen een bewaker en ik wordt weer ruw bij mijn arm gepakt en meegesleurd. Dit is eigenlijk net zo pijnlijk als de slagen, nu voel ik de pijn pas echt. Als ik mijn arm al beweeg doet het verschrikkelijk veel pijn. Ik wordt naar onze kamer gebracht en ik ga maar voorzichtig op het matras zitten. Ik ben eigenlijk heel moe maar ik kan alleen maar zitten. Ik denk aan Bo. Ik wil dat ze hier is..