იძულებითი სიყვარული? ( დასრულებული)

15 ( დასასრული)

უკვე ჩემი წასვლის დროც მოდიოდა. ნორასთან მივედი და ჩავეხუტე.
- ნახვამდის საყვარელო. იმედია ჩემს გარეშე არ მოიწყენ. ხშირად მოგწერ ხოლმე.
- იმედია მალე შეგხვდები - მითხრა და ძლიერად მომხვია ხელები - იცოდე იქ თუ მეგობარს გაიჩენს ჩემზე მეტად არ შეგიყვარდეს კარგი?- აცრემლიანებული თვალებით შემომხედა.
- შენზე მეტად არავინ მეყვარება ხომ იცი? - ღიმილით ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე. უკვე რეგისტრაციის რიგში უნდა ჩავმდგარიყავი როცა მიკროფონის ხმა გაისმა.
- ჩასხდ......რახდება? - ქალმა გაკვირვებული იკითხა - რას აკეთებთ ბატონო?
- დამაცადეთ ქალბატონო - ეს ჯინის ხმა არის?? - სიკვდილ-სიცოცხლის საკითხია
- როგორ ბედვათ? - ქალმა უხეშად უთხრა ჯინს
- რას ვბედავ ახლა ისეთს? რამდენიმე წინადადებას ვიტყვი და წავალ
- არა!
- ოოოოო წყვილი მყავს გადასარჩენი რა არა? ვერგავიგე ჩემნაირ უსიმპატიურესს რამეზე უარი როგორ უნდა უთხრათ? თვალებში ზამეკანია გაქვთ? აშკარად გადაგეწვათ - თქვა ამაზე კი მე და ნორა სიცილით გავიგუდეთ - ახლა კი მაცადე.
- შენ საერთოდ
- გაჩუმდი ორი წუთი ქალო ვაიმეეე გაფრინდა გოგო. მოკლედ ეს ქალი ძაან ნერვებს მიშლის ამიტომ უცბად ვიტყვი კიმ მინჯი ორიწუთი არ გაფრინდე თორე სადაც გნახავ მაგ თმებს დაგაწიწკნი და ხო უკან გაიხედე ჯიმინი დგას. - ეს თქვა თუ არა უკან გავიხედე ჩემს წინ კი ჯიმინი იდგა რომელიც იღიმოდა. შემდეგ კი ისევ ჯინის ხმა მომესმა - აჰა შექალო ეს იყო სულ რას ამიტეხე ამხელა ამბავი. კარგად ბრმავ - თქვა შემდეგ კი არაფერი აღარ გამიგონია. ჯიმინს შევხედე დაბღვერილი სახით და წასვლა ვცადე მაგრამ ჯიმინმა მაჯაში ხელი დამავლო.
- რას აკეთებ? სად მიდიხარ? როგორ შეგიძლია ასე წახვიდე და მარტო დამტოვო?
- როგორ? ჩვეულებრივად - უხეშად ვუთხარი და წასვლა ვცადე მაგრამ ჯიმინი ჩემზე ზედმეტად ძლიერია - გამიშვი მტკივა.
- რატომ არ გესმის?? შენთვის არ მიღალატია.
- ამას არანაირი მნიშვნელობა აქვს!!
- უკვე მომბეზრდა - თქვა მისკენ ძლიერად მიმიზიდა და ჩვენი ბაგეები შეაერთა ვეცადე არ ავყოლოდი მაგრამ არ გამომივიდა. გარშემო მყოფების წველ მზერას ვგრძნობდი რომლებიც ღიმილით გვიკრავდნენ ტაშს და აჟიოტაჟს ქმნიდნენ. ნელა მომშორდა ჯიმინი და შუბლი შუბლზე მომადო - მხოლოდ შენ არსებობ ჩემს ცხოვრებაში! შენ და ჩვენი პატარა გთხოვ მენდე!! მენდე რადგან იმ ღამეს მთვრალი ვიყავი......არგითხარი რადგან არ მინდოდა გენერვიულა. ყველაფრის გახსენება ვცადე მაგრამ ვერაფერს ვიხსენებ. მხოლოდ შენ მიყვარხარ შენ ხარ ერთადერთი ქალი ჩემს ცხოვრებაში.
- ბრავო! ბრავო! - გაისმა ნაცნობი ხმა ეს ნამჯუნი იყო რომლიც ტაშის კვრით მოიწევდა ჩვენსკენ. შემეშინდა ადა ჯიმინს ჩავებღაუჭე. - იცი ძალიან საყვარლები ხართ
- რაგინდა???
- თქვენი უბედურება!! მჭირდება!! - იყვირა და იარაღი ამოიღო - რომლით დავიწყოთ? მაპატიე ძამიკო ვიცი რომ გინდა პირველი შენ გაგისტუმრო იმ ქვეყნად მაგრამ მე ჯერ ამ პატარას გოგოს მოშორდება მინდა - ჩაიცინა და იარაღი მე დამიმიზნა. - მზად ხარ? - გაიცინა და სასხლეტს გამოკრა.