Üvey Abim Bir Vampir•MYG

Bölüm 41

Bu olanlardan kendimi suçlu tutuyordum. Şimdi diğer Yoongi ne yapıyor diye düşünüyorum. Abimlerim. Bunu diyeceğimi bilmezdim ama Maria'yı bile özledim. Bir de keşke ah herneyse.

Dün geç uyuduğum için başım ağrıyordu.
Kafama hiçbirşey girmiyordu. Sanki Sınav haftasıymış gibi.

Salona inip kahvaltıya oturdum. Küçük çocuk güzelce yemek yiyordu.

-Im Jung? Baban nerede

Küçük çocuk başını kaldırıp bana baktı.

-O senin kocan Anne!

Ah

-Jung! Ben o şeyle demedim yani.

Yutkunup konuştum.

-Yani tabiki senin baban benim kocam.

Gülümseyip elindeki yemeği tabağına bırakıp eli ile çalışma odasını işaret etti.

-Babamın çok işi var. O yüzden çalışıyor

-uh

Kafamı sallayıp ayağa kalktım.

İlerideki odaya girip kapıyı tıkladım. Biraz sonra onaylayan bir ses gelmişti.

Kapıyı açıp başımı içeri soktum.

-Şey Aslında biz Kahvaltı yapıyoruz. Seni çağırmak istedim.

Dünki olanlardan biraz utanıyordum.

Gözlerini birkaç kere kırpıp gözlüklerini çıkardı.

-Aslında yapılacak birçok işim var. Gelem-

-Ben sonra yardım ederim

Ne. Demiştim. Ben. Az. ÖNCE?!?

-Oh! Bu cidden çok iyi olur. Dünden beri hiçbirşey yemedim.

Acıkmıştı. Bu iyi oldu.

Sandalyesinden kalkıp yanımdan geçmişti. Bende koşar adımlarla arkasından gittim.

Kahvaltımızı yaparken Jung konuştu.

-Baba sözünü hatırlıyor musun?

Yoongi düşünür gibi yaptı.

- Hayır dae. Ne sözü verdim ben sana?

-Hani dedin ya Annen uyanınca

Konuşmasını bitirmeden Babasına kaş göz işareti yaptı.

Yoongi de anlamış olacak ki öksürmeye başlamıştı.

Onu umursamadan konuştum.

-Benim bilmediğim aranızdaki şey ne?

İkisinde aynı anda konuştu

-Hiç birşey

Başımla onaylayıp kahvaltıya döndüm.

Eninde sonunda duyacağım.

                  ÖNEMLİ DUYURU!!

Bu bölüm çok kısa oldu. Aslında uzun yazdım ama silmem gerekti. Bu aralar Wattpad de sorun var galiba. Ya da bu sorun bendedir kim bilir. O yüzden malesef yarısını yayımlamak zorunda kaldım. K.b