It's Okay not to Be Okay (UNEDITED)

Prologue

"Yumi!"

Napangiti ako ng makita ko si Angel na kumakaway palapit sa akin.

"Kumusta?" nakangiti niyang tanong ng makalapit sya sa akin.

"I'm fine," I said using my cold voice.

"I miss you Bestie," nakangiti niyang sabi at saka ako niyakap.

"Same," sabi ko.

Bumitaw ako sa pagkakayakap niya at ngumiti.

"By the way, I have something for you," sabi ko sa kanya.

"Ano yun?" excited na sabi niya.

"Kaso naiwan ko sa bahay, if you want sama ka?" sabi ko sa seryosong tono.

"Oo naman," masiglang sabi niya.

Well sanay naman na sya sa akin, since last year after ko sya iligtas sa mga nangbubully sa kanya.

-

Months passes, unti-unti na syang lumalayo sa akin. Akala ko ako lang yung kaibigan ko, but I'm wrong.

Gusto nya pala lahat ay kaibigan niya. Noong nakahanap na sya, hindi na nya ako
napansin.

Until one day lumapit sya sa akin. Nandoon ako noon sa likod ng school sa
may ilalim ng puno ng mangga.

"Yumi," agaw pansin niya sa akin.

"I want to be alone," cold kong sabi sa kanya.

"I'm leaving," malungkot niyong sabi sa akin.

Tumingin ako sa kanya.

"I don't care," cold na sabi ko sa kanya.

"Umalis ka? Okay lang," dagdag ko pa.

"Gusto ko lang ibigay sayo ito," sabi niya at inabot sa akin yung envelope.

Tinignan ko sya.

"What for?" tanong ko sa kanya.

"Best friend kita diba?" nakangiti niyang sabi sa akin.

Tumayo ako at humarap sa kanya.

"Best friend? Do I have one?" I asked her sarcastically.

"Y-yumi," garalgal na boses niya.

What is she going cry? Geez.

Lumapit ako sa kanya at bumulong.

"Remember this. I don't have a best friend and I don't consider you as one," sabi ko at humarap muli sa kanya.

I smiled at her and started walking away.