လက်ကိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်လာတဲ့ ဆော့ဂျင်က သူနဲ့မျက်နှာခြင်းဆိုင်အနေအထားဖြင့် မတ်တပ်ရပ်လာကာ။
"ကျတော်ကို ဘယ်အချိန်ထိ ဖုံးကွယ်ထားဖို့
ကြံနေခဲ့တာလဲ"
"ဆော့ဂျင် '~ ~"
"ဘယ်အချိန်ထိ ဒီအရူးကို
လှည့်စားဖို့ ကြံနေခဲ့တာလဲ
ဘယ်အချိန်ထိ ခင်ဗျားတို့ ကစားတာ ခံနေရအုန်းမှာလဲလို့"
ဆော့ဂျင်အသံတွေကျယ်လာမိသလို
အသံတွေလည်းတုန်ရင်လာမိတော့သည်။
"အလိုမဟုတ်ပါဘူးကွာ "
"အလိုမဟုတ်လို!!!
ကျတော်ကို ထားခဲ့တာ မဟုတ်လား?
ခင်ဗျားကြတော့
ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ ဒီမှာနေနေပြီး
ကျတော်ကိုကြ အရူးလုပ်ပြီး
ထားခဲ့တာမဟုတ်လား?
ကျတော်က ကစားစရာလား ဟမ်
ခင်ဗျား ဆော့ကစားလို ဝတာနဲ့ ထားသွားလိုရတဲ့ ကစားစရာလားလို "
သူရင်ဘတ်ကိုထုရိုက်ရင်း ငိုကြွေးလာတဲ့ဆော့ဂျင်ကြောင့် သူမျက်ဝန်းတွေလည်းစိုစွတ်လိုလာသည်။
"အလိုမဟုတ်ပါဘူးကွာ~"
"စောင့်နေခဲ့တာ ၊ ခင်ဗျားပြန်လာမလား ပြန်လာမလားဆိုပြီး
ဒီအရူးက စောင့်နေခဲ့တာလို့ "
ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုလာခဲ့တဲ့
ဆော့ဂျင်ကိုယ်လေးကိုထွေးပွေ့လိုက်ရင်း
ရှင်းပြဖို့ပြင်ပေမယ့်...။
"ဆော့ဂျင်ရယ် ကိုယ်က...... "
~~ဖြောင်း~~~
"ဆော့ဂျင်!!!"
ရုတ်တရက်
သူပါးပြင်ပေါ်ရောက်လာတဲ့ ဆော့ဂျင်
လက်ဖဝါး ~~။
"ဘာမှ ထပ်မပြောနဲ့ ဘာမှ ထပ်မငြင်းနဲ့ လူယုတ်မာ!!"
"ဆော့ဂျင် !! တောင်းပန်ပါတယ် "
~~ဖြောင်း~~~
"ဘာမှထပ်မပြောနဲ့လို ပြောနေတယ်မလား!!!'"
YOU ARE READING
SIDE AFFECTS ✅ Completed
Fanfictionပိုချစ်မိရင် ပိုခံစားရသလို ပိုချစ်မိတဲ့သူက အရှုံးတဲ့လား ? Ost for :: hurts so good
