"အာ့! ကြၽတ္!...ကြၽတ္!''
ေခါင္းေတြထူအံုေနသည္။ ေလးလံေနသည့္မ်က္ခြံေတြကိုမနည္းႀကိဳးစားဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ရင္း။ မ်က္ေတာင္ေတြတဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ အျမင္အာရံုေတြၾကည္လင္လာခဲ့သည္။ ျမင္ကြင္းထဲ ရင္းႏွီးသလိုနဲ႔စိမ္းသက္ေနသည့္ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္မ်က္ေမွာင္ေတြအသာစုက်ံဳ႕မိလ်က္။
ဒါက သူတို႔ဟိုတယ္ကMaster Bedroomထဲမွာမလား။
"ႏိုးၿပီလား''
ဟင္!
"သူေ႒း''
ရြက္ႏြံမ်က္လံုးေလးေတြဝိုင္းသြားသည္။ ခန္းဆီးလိုက္ကာစအျဖဴေတြကထိုးေဖာက္က်ေနသည့္အလင္းေရာင္ျဖဴျဖဴေၾကာင့္ မိုးလင္းေနၿပီဆိုေတာ့ကိုသိမိလ်က္။ သူေ႒းက သူ႔ေဘးနားမွာတင္ပါးလႊဲထိုင္ကာသူ႔ကိုၾကည့္ေနသည္။
"မသက္သာေသးရင္ ဆက္အိပ္ေနေလ''
ရြက္ႏြံ အိပ္ယာထဲကခ်က္ခ်င္းထဖို႔လုပ္ေတာ့ သူကတားသည္။
"ဟို ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လို! ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး.. ''
"ကိုယ္ေခၚလာတာ..ညက မင္းမူးေနလို္႕''
"ေျသာ္! ..''
သတိကပ္လို႔ရယ္ေတာ့အာေမဋိတ္တမိျခင္းမဟုတ္။ ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္အေျခအေနေၾကာင့္ ေခါင္းထဲဗလာက်င္းေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားငုတ္တုတ္ထိုင္ၾကည့္မိေနၾကရင္း ရြက္ႏြံကဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့။ ခါးေလာက္ထိလႊမ္းေနသည့္ေစာင္ထူအစြန္းေတြကိုသာလက္ထဲက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားမိသည္။ ေခါင္းမူးတာေတြလည္းသတိမရေတာ့ပါ။ ထိုင္ေနရာကတုပ္တုပ္မ်ွမလႈပ္မိေတာ့။
ညကသူအမ်ားႀကီးေသာက္မိခဲ့သည္။ ယမင္းကျပန္ဖို႔ေျပာတာေတြကိုမွတ္မိသည္။ ျမဴးလြန္းသည့္သီခ်င္းသံေတြေၾကာင့္ စင္ေ႐ွ႕ကိုသူေျပးကခဲ့သည္။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းေတြသူဘာမွမမွတ္မိေတာ့။
"ေခါင္းမူးေနေသးလား''
သူေမးေတာ့ ရြက္ႏြံ အေတြးေတြ႐ုပ္ၿပီးေခါင္းတန္းခါမိသည္။ ေနရတာသက္ေတာင့္သက္သာ႐ွိေပမဲ့ ထူးဆန္းေနလို႕ကိုယ့္ကိုယ္ကိုငံု႕ၾကည့္မိမွ ကိုယ္ေပၚကအဝတ္ေတြကိုသတိထားမိသည္။
YOU ARE READING
ကိုယ့်ရင်ဘတ်ထဲ ခဏဝင်ကြည့်
Romanceကိုယ့္ရင္ဘတ္ဖတ္တဲ့လူေတြလည္း အားနာပါတယ္ ဝင္ၾကည့္ရတာ ေမာေရာ့ေပါ့။ Royal-Dေတာ့မေသာက္ခိုင္းေတာ့ပါဘူး။ ဟဲ...ခ်စ္လို႔စတာပါ။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါupdateေပါ့။
