'' အရမ္းနာေနမွာပဲ''
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာငိုၿပီးမွ တိုးဖ်ဖ်ဆိဳလာသံ။
ရင္ခြင္ထဲကေန သူ႕မ်က္ႏွာကို အသာေမာ့ေငးရင္း မဝံ့မရဲထပ္ၾကည့္ကာ
''အက်ီ္ခြၽတ္လိုက္ပါလား''
သူ႕ မ်က္ခုံးေတြျမင့္သြားတာကိုျမင္ေတာ့ ပါးျပင္ေတြ နဂိုထက္ပိုရဲသြားၿပီး
''ဟို...ဒဏ္ရာ...ကိုက္လိုက္တဲ့အနာကိုၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ''
ရင္ခြင္ထဲက ခြာၿပီး ပ်ာပ်ာသလဲရွင္းျပရွာသည္။ မိုက္ အသာၿပဳံးမိၿပီးမွ စားပြဲေပၚက တရႉးစဆြဲယူလိုက္ၿပီး အခုမွ အငိုတိတိတ္ထားသူနား ျပန္ထိုင္လိုက္ကာ
''ငိုလို႔ဝၿပီလား''
ပါးျပင္ေတြကို ဖြဖြသုတ္ေပးေတာ့ အသာၿငိမ္ခံေနကာ ဘာမွျပန္မေျဖ။ သူ႕လက္ေမာင္းလႈပ္ရွားရာကို လိုက္ၾကည့္ရင္း
''ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ေစာနက စိတ္လြတ္ၿပီး မဆင္မျခင္ကိုက္မိသြားတာ၊ အသားေပါက္သြားလားမသိဘူး၊ ျပၾကည့္ပါလား''
''အဲ့ေလာက္ ဒဏ္ရာေလးနဲ႕ ကိုယ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မင္းၾကည့္ရမွဆို...''
ေျပာရင္းဆိုရင္း ၾကယ္စိေတြဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲေက်နပ္သြားသလို ေခါင္းအသာညိတ္သည္။ သို႔ေပမဲ့ ကိုက္ထားတဲ့ေနရာေပၚေအာင္ အက်ီ္ရင္ဘတ္တျခမ္းထိ ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးေတြဟာ ဝိုင္းခနဲ။
တစ္ခါတေလ ေအာက္မွာစြပ္က်ယ္သားတစ္ထည္ခံဝတ္တတ္ေပမဲ့ ဒီေန႕ ေတာ့ ဝတ္မထားမိ။ မ်က္လုံးလႊဲရေလာက္ေအာင္ထိ ရင္အုပ္ေတြသန္မာတာကို ကိုယ့္ဘာသာသိသည္။ က်န္းမာေရးလိုက္စား႐ုံကလြဲၿပီး ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္မွမရွိခဲ့။ မဝံ့မရဲနဲ႕ ရွက္သြားကာက်မွ ေကာင္းတာထက္ပိုလြန္တဲ့အခ်က္အျဖစ္ စိတ္ေက်နပ္မိသလို ရွက္ေနသူကိုလည္း ပိုၿခိမ္းေျခာက္ခ်င္မိသည္။
''ဟိတ္ ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆို၊ ကိုယ့္ဒဏ္ရာက ေျခေထာက္မွာ မဟုတ္ဘူး''
''မၾကည့္....သက္သာတယ္ဆို မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး''
''ၾကည့္ရမွာေပါ့၊ မင္းစိတ္ဆိုးၿပီး ဘယ္ေလာက္ထိကိုက္ထားလဲ၊ တကယ္ေတာ့ အဲ့နားက အခု ေတာ္ေတာ့နာေနတာ၊ အဆိပ္လား၊ သြားဆိပ္ဆိုတာမ်ိဳး မိသြားတယ္ထင္တယ္''
YOU ARE READING
ကိုယ့်ရင်ဘတ်ထဲ ခဏဝင်ကြည့်
Romanceကိုယ့္ရင္ဘတ္ဖတ္တဲ့လူေတြလည္း အားနာပါတယ္ ဝင္ၾကည့္ရတာ ေမာေရာ့ေပါ့။ Royal-Dေတာ့မေသာက္ခိုင္းေတာ့ပါဘူး။ ဟဲ...ခ်စ္လို႔စတာပါ။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါupdateေပါ့။
