Accompany Us

[64 - 70]

Κυρίες και κύριοι!

Βασικά, ως επί το πλείστον είμαστε κυρίες εδώ πέρα, προς το παρόν τουλάχιστον. Δεν κρίνουμε, όμως. Συνεχίζουμε!

Ελπίζω να είστε καλά στην υγεία σας.

Ελπίζω να περνάτε όμορφα και να είστε γεμάτοι θετικά συναισθήματα.

Ενώ δεν έχω λείψει για πολύ καιρό, νιώθω πως έχει περάσει κανένας χρόνος από τότε που ανέβασα τελευταία φορά. Και μου έχει λείψει πολύ αυτή η αλληλεπίδραση με τον κόσμο έξω από το σπίτι μου.

Φτάνει το δράμα, όμως! Έχουμε δουλειά να κάνουμε και ερωτήσεις να απαντήσουμε. 

Λογικά θα το μαντέψατε (ή μπορεί και όχι, αλλά γι' αυτό είμαι εγώ εδώ, για να σας λύσω την απορία!), ο λόγος για τον οποίο απουσίαζα από αυτήν την εβδομαδιαία μας κουβεντούλα ήταν η εξεταστική.

Και αυτό έγινε για αρκετούς λόγους. Όπως μπορείτε να φανταστείτε ο κυριότερος ήταν ο χρόνος.

Εν τέλει όλα καλά.

Μπήκαμε στο νέο εξάμηνο, επιτέλους!

Στις αρχές χτυπούσαμε 12ωρα γιατί έπρεπε να επιλέξουμε εμείς τα μαθήματα που θέλουμε να δηλώσουμε. Και, φυσικά, δεν ξέραμε ποια θέλαμε οπότε χρειαζόταν να παρακολουθούμε αρκετά (μην πω πολλά και φανώ υπερβολική...) από αυτά.

Τώρα έχουν κλείσει οι δηλώσεις κι έχουμε καταλήξει στα μαθήματά μας, οπότε αρχίζει σιγά - σιγά το πρόγραμμά μου και μπαίνει σε μία τάξη.

Τουλάχιστον έχουμε και κάτι καινούριο για να ασχολούμαστε. (Εννοώ τα νέα μαθήματα)

Σε άλλα νέα, μάζεψα το δωμάτιό μου την Κυριακή. Και μπορεί να μην σας νοιάζει, αλλά το έγραψα με στόχο να δω πόσο καιρό θα μου πάρει μέχρι να το κάνω άνω - κάτω πάλι...

Χμ... 

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο αξιοσημείωτο για να σας αναφέρω.

Αλλά πριν πάμε στις ερωτήσεις, θα ήθελα να μου πείτε:

Πώς είστε; (από όποια άποψη θέλετε: ψυχολογική, σωματική, πνευματική κλπ)

Πώς πάνε τα σχολεία, τα φροντιστήρια, οι σχολές και οι δουλειές σας;

[Μα τι είναι κι αυτό! Πρέπει να με εμπνέει η βροχή, δεν εξηγείται αλλιώς! 

Κάθε φορά που ξεκινάω να γράψω σε αυτό το βιβλίο συνήθως έχει προηγηθεί τρελή βροχή. Αυτό συμβαίνει και σήμερα όλο το απόγευμα...]