She Who Stole My Beastly Heart

Chapter 17.2

Continuation.
__
GABI na nang makababa ako kusina dahil uhaw na uhaw ako sa tatlong oras namin doon sa kwarto niya kanina. Ang hindi gaanong mahapding pakiramdam nang matapos naming pumunta ng clinic ay nagdagdagan lamang ng ibang hapdi.

Oh gracious mercy! He was so aggressive at ayaw magpaawat. Kahit na ganoon, pakiramdam ko ay hindi rin naman ako tatakbo mula sa kanya nang nagsimula kami doon sa loob ng banyo.

Napaupo ako sa silya nang makaabot ako sa mahabang dining table ng mansion. May dalawang mangkok doon na tinakuban ng malaking plato na may sulat sa ibabaw nito. Nandoon din ang pitsel na kailangan ko kaya lumipat na lang ako sa silya malapit doon.

Nagsalin ako ng tubig sa baso habang kinukuha iyong sulat at binasa nang umiinom.

'Kung hahanapin mo ako, baby, nasa kay Congressman ako. Remember, may pag-uusapan daw kami. I cooked dinner for you before I went outside. Pagkauwi ko ay siguradong nakakain ka na, ha. I'll probably be home at nine. Thank you again, baby. ❤️ ' -Vice J.

Sumilay ang malaking ngiti sa labi ko nang mapagtanto kung gaano ka-thoughful ni Vice. His sweetness never failed my heart to be gone crazy over him.

Ang ganitong klaseng tao ay hindi karapat-dapat sa mga kasinungalingan ko lalo pa't naulit na naman ang isang kamunduhan na hindi dapat mangyari.

Oh my! How can I control my emotions and body? How? Kung sa bawat haplos niya ay inaangkin niya ang kontrol sa akin. When he will kiss me, I know he already has the control of the situation. Wala n akong laban dahil kahit gaano ko ipilit na lumayo ay iyong utak at puso ko ay nalunod na sa mga ginagawa niya sa akin.

Tulala akong umiinom ng tubig habang binibilang ang mga kasalanan na nagawa.

"I should tell him now."

Bahala na ang bukas. Bahala ng masaktan at maging piraso ang puso ko. Bahala ng itakwil niya ako. Bahala nang hindi niya ako papansin pagkatapos.

Ang mahalaga malaman niya ang totoo.

Pagkatapos kong maghapunan ay umupo ako sa may salas para doon na hintayin si Vice. The clock is ticking 8:30 in the evening. Ganoon ba ako kapagod para magising ng sobrang tagal? 

Pinaandar ko iyong TV at nanood na lamang ng teleserye.

Sa lumipas na minuto ay wala akong naiintindihan sa pinanood kasi kinakabahan na ako sa kung paano ko sasabihin sa kanya. Ang utak ko ay naghalo halo na sa mga ideya.

•JONAH'S POV•

"NAKIKINIG ka ba sa akin, ha?" naibalik ako mula sa pagkatulala dahil sa inis na boses ni Tyvian. Nag-iisip lang naman ako sa magagandang nangyari sa araw na ito. The confession and the making love. What a grace!

"Ano nga sinasabi mo?" umirap siya na kulang na lang ay suntukin niya ako kahit tumatawa siya ng sarkastiko.

"I have decided seconds ago that I'll never find a girlfriend. Para pala akong baliw na ngumingiti mag-isa na nawawala sa mundo kapag umiibig eh. Ayaw ko na. Pass na ako," he commented grossly.

"Paki mo ba. Ano ba kasi sasabihin mo?" kanina pa kami nag-iinuman dito pero ang nauna naming pinag-usapan ay tungkol lang naman sa mga problema ng probinsiya...not personal stuffs.