𝐭𝐡𝐞 𝐦𝐚𝐫𝐚𝐮𝐝𝐞𝐫𝐬 ; 𝐢𝐦𝐚𝐠𝐢𝐧𝐞𝐬

𝐁𝐞 𝐇𝐨𝐧𝐞𝐬𝐭.

---𝙸 𝚑𝚘𝚙𝚎 𝚢𝚘𝚞 𝚏𝚒𝚗𝚍 𝚊 𝚠𝚊𝚢 𝚝𝚘 𝚋𝚎 𝚢𝚘𝚞𝚛𝚜𝚎𝚕𝚏 𝚜𝚘𝚖𝚎𝚍𝚊𝚢.

Bu bölümde, Ravenclaw'sınız bebeklerim.

- 𝐏𝐞𝐭𝐞𝐫 𝐏𝐞𝐭𝐭𝐢𝐠𝐫𝐞𝐰

Büyük boş salonda oturuyor, erkek arkadaşının yapacağı şeyi düşünüyordun. Kendini ona vermemeliydi, arkadaşlarını satmamalıydı. Ortada minik bir bebek söz konusuydu.

Dolu gözlerini sildin, burnunu çektin ve yavaşça oturduğun yerden kalktın.
Bu saçmalığı bitirecek kişi sen olmalıydın, onun korkusuz olmasına ihtiyacınız vardı. En azından senin için, minik Harry için, James ve Lily için...

"Peter, ya bu saçma oyuna bir son ver. Ya da..."

Bakışları seni buldu, yutkunduğunu oynayan adem elmasından anlayabilmiştin.
"Ya da ne, Y/N? Söyle! Ya da ne?" Sinirliydi, ama bu sana bağırma hakkını vermezdi.

Oturduğun deri, siyah koltuktan kalktın ve yüzüne alaylı bir ifade takındın. Bu senin tanıdığın Peter olamazdı. Bu senin aşık olduğun adam olamazdı...

"James'ı nasıl satabilirsin? Ya da Lily'i?! Hiç mi vicdan sahibi değilsin Peter?"

Peter bakışlarını kaçırdı, her an bir fare olup gidecek diye korkuyordun. Çünkü onu bir tek sen ikna edebilirdin, bu hikayede o bir tek seni dinlerdi.

"Sakin kal, Peter. Onlar bizim dostumuz, ailemiz... Onları o aptala veremezsin, onların ölmesine izin vermem!"

O da senin gibi ayağa kalktı. Sinirlenmeye başlıyordu, sinirlendiği zaman bambaşka biri olduğunu bilsende umursamadın.

"Ona aptal deme. O hayatımda gördüğüm en cesur, en gözü kara insan!"

"İnsan? Onun insan gibi bir hali mi var?!"

Sana nefretini kusacaktı, hatta en sonunda belki ayrılacaktınız ama şu an bu umrunda değildi.

"Aynı şeyi James yapsaydı... Senin bir çocuğun olsaydı ve James seni başka birine satsaydı? Ne yapardın Peter!? James asla öyle bir şey yapmaz, ama sen yapacaksın. Baksana, sen bu musun?"

Peter seni umursamadı, ilerledi ve sandalyeyi çekip oturdu. Başını olumsuz anlamda salladın, ne desen bir faydası yoktu. Seni dinlemiyordu bile.

"Ben gidiyorum, ama şunu unutma... Onların yerini değiştireceğim, onları bulamayacaksın. Onları sana vermeyeceğim."

Sonra dolmuş gözlerinden akan yaşa küfür ettin. Ona baktın, sadece bir kaç saniye...
"Kendini düşünen bir bencile dönmüşsün, bu sen değilsin..."

Sana iğneleyeci bakışlar attı. "O çok güçlü olacak, herkes ona boyun eğecek ve siz aptallar, ona karşı geldiğiniz için öleceksiniz! Siktir Git Y/L/N! O çok sevdiğin arkadaşlarınla kal, sen de onlarla birlikte ölebilirsin!"

Sonra paltonu aldın, ve son bir kez daha ona baktın. Doğrudan sana bakıyordu, gözlerini kırpmadan, nefes dahi almadan...

"Umarım bir gün kendin olmanın yolunu bulursun."

Sonra çekip gittin, Peter öylece boş duvarı izledi. Hogwarts'a geldiğin ilk gün geldi gözlerinin önüne, sonra James ve Sirius'un desteğiyle başlayan ilişkiniz.. Lily'nin ona verdiği destekler...

Söylediklerinden pişman olsa bile durdu. Ne yapacaktı? Korkuyordu...
Evet, korktuğu için söyleyecekti onların yerini. Ama bu geçerli bir sebep mi olacaktı? Arkadaşlarının ölümüne neden olacak, sonra da senin yüzüne bir daha asla bakamayacaktı.