Po pokonaniu Galaxii życie Usagi Tsukino i Czarodziejek wraca do normy. Chaos powrócił do ludzkich serc, dzięki czemu obawy o pojawienie się kolejnego wroga, zniknęły.
Po trzech miesiącach na Ziemię wracają Trzy Gwiazdy, aby kontynuować naukę i poś...
– Wy to macie życie – zachwycała się Minako przy potakujących gestach Kino.
– Ujdzie – sapnął Yaten, zmęczony po całym dniu prób. W sobotę!
– Granie w filmie to ciężka praca – dodał Taiki, poprawiając okulary. Mimo panującego zgiełku chciał powtórzyć scenariusz do kolejnej sceny.
– Słyszycie te krzyki?! Też bym chciała mieć takich fanów! – W dalszym ciągu zachwycała się Aino. – Przez tych fanów ledwo tu dotarłyśmy – prychnęła Rei, wspominając przeciskanie się przez tłum rozemocjonowanych kobiet.
– Ważne, że teraz możemy odpocząć – powiedziała pojednawczo Ami, wyciągając książkę.
W tym czasie Usagi była wyjątkowo cicho. Wpatrywała się w chmury, odpoczywając po kolejnym ciężkim tygodniu szkoły. Zbliżały się egzaminy końcowe, a mama Ikuko nie dawała jej spokoju. Blondynka westchnęła ciężko na myśl o kolejnych testach z matematyki, Mamoru na pewno znowu wypyta ją o oceny. Chwilami miała wrażenie, że ich rozmowy przypominały bardziej rodzaj przesłuchania, jakby rozmawiała ze starszym bratem, pilnującym jej pod nieobecność rodziców. – Czy tak wygląda miłość? – pomyślała Tsukino, obserwując chmurę przypominającą serce.
– Wszystko w porządku Króliczku? – zapytał Seiya z troską w głosie. Usagi, jaką pamiętał z pierwszej wizyty na Ziemi, na pewno byłaby bardziej zainteresowana planem filmowym. Chociaż w tej chwili znajdowali się na jego obrzeżach, to był pewien, że dawna Odango* zrobiłaby wszystko, by zwiedzić każdy zakamarek i poznać sławne aktorki.
– Yyyy, co? – spytała zdziwiona blondynka, mrugając szybko, jakby miało jej to pomoc w zrozumieniu sytuacji.
– Dziwna jesteś ostatnio – wtrąciła Rei, tak samo zaniepokojona zachowaniem przyjaciółki.
– Nawet nie chciałaś iść ze mną, poszukać garderoby Kumiko – dopowiedziała Aino, łapiąc się pod boki. – Gdybym Cię nie znała, pomyślałaby, że dorosłaś.
– Ejjj – zdenerwowana Usagi i zmarszczyła brwi – odczepcie się ode mnie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
– Wyglądasz jak wściekły zając, gdy tak robisz – zaśmiał się Yaten, wzbudzając przy okazji śmiech reszty.
– Auć – krzyknął Seiya, rozmasowując obolałe ramie, w które chwilę wcześniej uderzyła pięść Tsukino – to Yaten powiedział a nie ja!
– Ale to Twój brat – odpowiedziała ze złością Usagi – poza tym powinieneś mnie bronić.
– Jakbyś nie miała swojego księcia – szepnął pod nosem Seiya.
– Co tam mruczysz? – warknęła nadal zła Tsukino.
– Że za to przewinienie ukarzę Cię w imieniu księżyca – odparował Seiya, robiąc charakterystyczny gest Sailor Moon.
Blondynka ze złością rzuciła się na muzyka, co jednak ten przewidział i wystawiając jej język, uciekł na drugą stronę. – Jak dzieci – skomentowała Ami, obserwując dwójkę przyjaciół, goniących się nawzajem wokół koca w czerwono-czarną kratę.
