Five Night's at Freddy's: Foxy's a good guy

Day 2 Foxy

De dag ging zoals alle andere. Rustig en goedlachs. De kinderen keken natuurlijk weer hun ogen uit. Maar Foxy zat met die avond in zijn hoofd, wat als Freddy de eerste was die bij het kantoor kwam? Foxy hield zijn hart vast voor Freddy's streken. Zodadelijk gebeurde er echt wat, en wat dan? Misschien deed die bewaker Freddy wel iets. Foxy had Freddy nog nooit echt boos gezien, en dat wilde hij ook niet.

De dag introduseerde de band een nieuw lied, getiteld : 'The show must go one.' De kinderen zongen hard mee. Gelukkig had Foxy genoeg aan zijn eigen fans. Er waren altijd kinderen die bij hem kwamen voor zijn verhalen. Soms vond hij het jammer dat Golden er niet meer was. Die kon zich altijd veel details herinneren, terwijl Foxy het vaak in grote lijnen vertelde. Hij moest vaak denken aan die ene avond, toen het mis was gegaan. Maar, hield hij zich voor, het was zijn schuld niet, van niemand van hem. Golden was gewoon bang geweest en had zichzelf verdedigd. Maar goed, aan de politie waren ze niet ontkomen. Het restaurant was bijna gesloten, totdat Golden zichzelf opofferde en voor een tijdje vertrok. 

Foxy was in de eerste weken daarna heel stil geweest na de shows. Hij had Golden gemist. Freddy was, wat hij zelf noemde, wat losser geworden. Maar in feitte ontpopte hij zich tot de sukkel van vandaag. Hij vond het maar wat mooi dat Golden weg was, nu kreeg hij alle aandacht. Natuurlijk vroegen de kinderen  zich af waar Golden was, en Foxy kon het niet over zijn hart verkrijgen te liegen.

'Hij komt terug,beloofd.': zei hij dan tegen de kinderen... of was het tegen zichzelf?

Maar, hoe dan ook, het werk ging door, en opnieuw zaten ze met een oud probleem, personeels tekort. Dit keer nog meer dan de vorige. Freddy deed niet echt moeite het op te lossen, voor hem telde de populairiteit, kreeg Foxy in de gaten. Golden was zijn laatste hobbel gewesst. Foxy ging vaak, na de dienst, de straat op, vooral s'nachts, dan was er niemand.

Op een avond, een maand na Goldens vertrek, liep Foxy weer over straat, toen hij geschreeuwd hoorde.

'Vuile machine, rot op!'

Foxy keek om de hoek, vijf jongens waren bezig om twee animatronic's in elkaar te trappen. Een vlam laaide op in Foxy's buik. Hij pakte een stuk ijzer uit een ton en rende op de jongens af. Twee sloeg hij meteen neer. Eentje trok een mes en stak in Foxy's buik, alhoewel hij van metaal was, voelde hij wel iets, diep in zich. Hij tilde de dader op en wierp hem in een container. De andere twee kozen het hazenpad. De gele, een kuiken, was bewuste loos. Maar de tweede, een paars konijn, was nog wakker. Hij vertelde dat hij het kuiken per toeval had ontmoet, ze waren rustig aan het praten toen ze de steeg in gesleurd werden. Samen met het konijn, die zich voorstelde als Bonnie, ondersteunde ze de tweede. Hun baas was, opnieuw, geschokt toen hij de twee zag. Ook deze bood hij een tijdelijke baan aan, en ook deze stemde in. Opnieuw volgde een periode van reparatie en herprogrammatie.

Opeens was Freddy heel anders, baziger, hij vertelde wat de twee moesten doen en hoe ze zich voor gingen stellen aan de kinderen. Hun baas vond dat juist fijn, dat iemand de leiding nam. Gelukkig waren de kinderen te spreken ove de nieuwe karakters.

'Gelukkig zijn kinderen flexsibel.': dacht Foxy.

Tegen het einde van hun dag way Foxy doodmoe, de kinderen waren druk geweest, onderandere door de muziek. Net toen Foxy naar het kantoor wilde gaan, voor de einde dag gespreking, ging de telefoon, die aan de wand hing. Foxy wuifde de rest weg en pakte op.

'Freddy Fuzzbear's pizzaria, zegt u het maar.'

'Fox... Foxy... ben jij dat?': hoorde hij.

Foxy bleef als aan de grond genageld staan, het was Goldens stem.