Black Stars University: The Queens

Chapter SEVENTEEN

Yvonne's POV

Nakasalubong ko si Gale kanina. Mukhang wala sa sarili. Oh, don't get me wrong, parati naman talaga siyang wala sa sarili. Pero parang lumevel up lang nung nakita ko siya. Hay. I'm pretty sure paparating na sa condo namin yung family niya dahil sa inaasal niya ngayon.

What the hell is wrong with her this time? That girl is so troublesome. Tsk.

Nilingon ko tong isa pang "troublesome" sa tabi ko. Tapos, napatingin ako sa handcuff naming dalawa. That stupid uncle is the worst of the bunch! Muntikan ko lang namang sirain ang mukha ni Ash kanina, eh. That doesn't really justify the handcuffs. Argh. He annoyed the hell out of me. Napikon ako. Kaya sinuntok ko siya. Isa lang naman, eh. Pero eksakto namang dumaan yung isipbata kong uncle. Tch. I would prefer a whole semester worth of detention than being handcuffed to this guy for a whole day. Hindi pa ba sapat ang pagiging mag-partners namin? Kung alam ko lang na ito yung punishment ko... Sana sinulit ko nalang ang pagsuntok sa langyang to. 

Bumuntong-hininga ako.

"May problema ka ba, cupcake?" ngingiting tanong sakin ni Ash.

"..." hindi ako sumagot. Nakakatamad. Really, I can't be bothered.

And I don't want to prolong this friggin' punishment.

"Ahhh. Ganun ba? Gusto mo pumunta tayo sa clinic?" -siya.

"....." - me.

"Sure kang ayaw mo? Baka mapano si baby niyan.." -siya with a veryyyyy worried expression.

Napansin kong napatigil sa paglalakad at sa mga ginagawa yung mga estudyante na alam ko naman ay kanina pa nag-i-eavesdrop samin. At alam ko rin na naniniwala sila sa pinagsasabi ni Ash. After a long moment of utter silence, nagsimula na silang magbulong-bulungan. I just ignored them. Hindi ako mag-e-effort na i-correct sila. Pake ko ba sa kanila? Maniwala sila kung gusto nila. Gullible idiots. I am not obliged to enlighten them with the truth or to play along with his little farce.

"Peachie, ano bang magandang ipangalan sa baby natin? Hmmm.. I wonder if it'll be a he or a she.. I think mas gusto ko kung---"

Hindi na niya natapos ang pagsasalita. Bigla kase akong tumayo. At nang dahil handcuffed kami sa isa't-isa ngayon, nahila ko siya. Well, ang handcuffs ang naghila sa kanya. Anyway, nagsimula na akong maglakad. Kaya ayun, nagkakandarapa siyang sumunod sa akin.

"Honeybear! Did you change your mind? Are we going to the clinic? Sabi ko na nga ba, you care for our baby, too!"

I abruptly stopped on my tracks. I glared at him.

Mukhang nagulat naman siya sa ginawa ko kaya napatikom siya sa bibig niya.

"Ang ingay." sabi ko with a hint of menace in my voice.

Lalo namang lumakas ang pagbubulong-bulungan ng mga estudyante sa paligid namin. Seriously? I fixed my eyes on someone who just happened to be near us. Malas lang niya at nandun siya. Really, she was just in the wrong place at the wrong time. Kitang-kita ko kung paano siya napaatras sa dingding nang dahil sa kaba. Tumahimik ang lahat, naghihintay kung ano naman ngayon ang gagawin ko. I lazily dragged my stare back to Ash's annoying face.

...He was smirking at me!

"Damn you." pabulong kong sabi sa kanya.

"Love you." ganti naman niya. Tapos, ngumiti siya ng nakakaloko. "You and our future babies."

I rolled my eyes. When is this day ever gonna' end!?

*At the Cafeteria*

"Wow. Hindi ka naman gutom niyan?" -Ash