CHAPTER 24
Beatrix POV.
ITS BEEN a weeks since the last time I saw him, yet those faces are still fresh unto my mind. Those pointed nose who turns red when he's mad or annoyed. Those perfect jaw line, those messy yet attractive pure black hair. Those thick eyebrows, those thin red lips, and those captivated electric blue eyes- that if i am not illusioning, i saw a tear drops of it.
'what was it mean? '
Napatigil ako sa aking pag iisip ng may kumatok sa aking pinto.
"Beatrix, Madam wants to talk to you. " ani ni ate Lara na siyang secretary nito.
" i dont have any idea, just go in her office to found out by your self. " aniya at tipid na ngumiti sakin bago tumalikod.
She seem so professional, kahit sino man ang kausap nito, mahahalata mo ang pagka professional nito. When i had a first talk with her, i get intimated by her. Hanggang sa di nagtagal napapansin ko na ganun na talaga siya makipag communicate, she trained so well. Napakastrong ng personality niya at sana ganun din ako.
Napabuntong hininga ako at sinimulang ayusin ang aking sarili. Nang matapos ako ay agad akong umakyat sa third floor nitong bahay. This house- no scratch that. This mansion are too big to be occupied by two person. I wonder if nagkikita kita pa ba sila dito?
Nang makarating ako sa ikatlong palapag ng bahay ay agad akong napahinga ng malalim. I dont know why pero kinakabahan padin ako habang kaharap siya. It's been weeks since tumira na ako dito but still, i am not used at her pressence. Pakiramdam ko ibang tao ang kausap ko. They are so professional and nakakaintimidate ang personality nila.
Kahit nanginginig ang mga kamay, lakas loob parin akong kumatok ng tatlong beses sa opisina nito.
Gosh, am i nervous? No i should not feel this.
"come in! " rinig kong aniya nito mula sa loob kaya marahan kong pinihit ang door knob at maingat na binuksan ang pinto na tila kinakabahan na makalikha ito ng anumang ingay.
"p-pinatawag niyo daw po ako?" nanginginig ang boses na tanong ko at alinlangang ngumiti. Nakatitig lamang ito sa mukha ko kaya naman nagbaba ako ng tingin dahil sa awkwardness na nararamdaman ko.
"BEATRIX QUEYN MONTEREAL." ani nito. Agad akong nag angat ng tingin at tiningnan siya sa mata, and there i saw her-- teary eyed as she look at me. Ibinaba ko ang tingin ko sa hawak nito at nakita ang brown envelope na mahigpit nitong hawak.
Magsasalita pa sana ako nang malalaki ang mga hakabang lumapit ito sa akin at mahigpit akong yinakap.
"my baby. My Queyn." madamdaming ani nito at mas lalong hinigpitan ang yakap nito. Medyo nasasakal na ako sa higput ng yakap nito pero hinayaan ko na lamang at tinugunan din ang mahigpit na yakap nito.
"m-ma..ma" mahinang usal ko at napapikit ng maramdaman ang isang butil ng luhang nahulog mula sa aking mga mata.
This is what i am longing for almost ten years- a tight hug from my mother. And now it is happening. Nakakagaan at napakakomportable sa pakiramdam ng isang yakap ng isang ina.
Naramdaman kong unti unti ng lumuluwag ang yakap nito sa akin kaya naman kumalas na ako sa yakap namin.
Napangiti ako ng titigan ako sa mga mata nito at marahang hinawakan at hinaplos ang mukha ko na para itong kinakabisado ang bawat parte nito. Kapagkuwan ay bigla itong nagsalita.
"you really my daughter. " ani nito. " the DNA result is positive" masayang aniya at ipinakita ang envelope na kanina pa hawak hawak nito.
Tiningnan ko naman ito at muli na namang tumulo ang luha ko dahil sa tuwa. I am really a Montereal. Gosh, matagal ko na ding hindi na nagagamit ang apilyidong iyan. Ang apilyidong siyang matagal kong hindi ginamit at pinagtuonan ng pansin na gamitin dahil walang kasiguraduhan kong akin pa ba ang apilyidong iyan gayung tumatak na sa aking isipan na wala ng pakealam sa akin ang totoo kong magulang dahil hindi man lamang ito nag atubiling hanapin ako when i was kidnapped.
A lot of questions running throughout my mind and i want to ask. But feelis like this isn't not the right time for it.
"Queyn? " pukaw nito sa atensiyon ko. Napatitig aki sa kaniya. Queyn, that is what she used to call me when i was a kid. And damn i miss her calling me that way!
No words coming out from my mouth, i am so speechless. Agad ko na naman itong yinakap ng mahigpit
"mama... Mama... I -i m-miss youu!! " then with that hindi ko napigilang umiyak at mas lalong higpitan ang yakap niya sakin..
" i feel the same way baby.. Hush now.." aniya at hinaplos ang likod ko para patahanin ako.
" I've been searching you for so long pero di kita mahanap. I trued everything. I take all the risk just to find you but i didn't. Im sorry baby.. I'm sorry." ani nito. Umiling iling lamang ako.
"no mama. Dont say sorry, i should be the one who'll say sorry kasi nagalit ako sayo.. Nagtanim ako ng galit sayo kasi i thought di mo ako hinanap. But then again knowing na hinanap mo pala make me feel guilty about what i feel towards you before. Im sorry mama.. " mahabang litanya ko at bumitaw sa yakap ko at tinitigan siya
" its ok baby.. I understand..the important thing for me right now is i finally found you and make sure that you really my daughter. " aniya at inayos ang buhok ko.
Tumango lamang ako sa kaniya at ngumiti.
The DNA test is possitive. Yan yung rason kung bakit nasa ospital kami weeks ago para sa DNA test na yan, then unexpectedly i saw Xander. I dont know what is he doing in that hospital that time. Is he alright?
Naalis ang iniisip kong iyon ng iniupo ako ni mama sa couch at naupo rin ito paharap sakin.
"Queyn, can i ask something? " aniya. Ngumiti naman ako sa kaniya at tumango.
"sure po. Ano po ba yun? "
"uhmm, can i ask, sinong nag alaga sayo in ten years. I just wanna give thanks in that person. " aniya.
Natahimik at napaisip ako sa tinanong nito. Pano pa siya magpapasalamat gayung wala na si tita mommy. Tanging asawa at anak na lamang ang natitira na siyang asawa ko. And speaking of, paano ko masasabi sa mama ko na kasal na ako't may dinadala ng anak. I know she'll be shock for this. Gosh i am in a hardest thought to think.
" uhm, si tita mommy po ang nag alaga sakin." mahinang usal ko.. " si Zandra Quizon po." usal ko at napatingin sa kaniya. Pansin kong natigilan ito sa sinabi ko.
"siya po yung nag alaga sakin. She treated me like her own child. Pinag aral niya po ako, pinakain, at minahal na siyang ginagawa ng totoong ina..." i remember tita mommy.. I miss her so much. Those memories n siyang nagpapakalma sakin everytime i suffered in pain from his son.
Napakunot noo ako ng naging tahimik si mama, kaya naman nag angat ako ng tingin at nakitang nakatingin ito sa malayo at tila may malalim na iniisip.
Is she ok?
Marahan kong hinawakan ang kamay nito at tila iyon ang nagpabalik sa kaniya sa realidad.
Napatingin ito sa akin ng nagtataka."bakit? " aniya. At pilit ngumiti.
"ayos lang po ba kayo? " tumango lamang ito bilang tugon sa tanong ko tsaka hinawakan amg dalawang kamay ko at tintigan ako sa mata na para bamag may gusto itong sabihin.
" bakit po? " kinakabahang usal ko.
" siya ba talaga ang nag alaga sayo noon?" naninigurong aniya. Nagtataka man ay tumango ako.
" asan na siya?" walang emosyong aniya. Napakunot noo ako ng mahalata ang timbre ng boses nito.
What is happening to her?
Hindi ako sumagot at nanatili lamang nakakunot ng noo at tahimik na pinag aaralan ang pinapakita nito. Nakakapagtaka ang aksiyong pinapakita nito.
" asan na siya Beatrix? Please answer me. " mataas ang boses na aniya pero halata na nag kaseryosohan sa mga mata nito. Nakaramdam din ako ng takot. She calls me Beatrix, meaning she's mad, annoyed or serious. Like when i was a kid.
Iniiwas ko ang tingin ko sa kaniya at napatungo. She's serious. kinutkot ko ang mga daliri ko bago nagsalita
"s-she passed away." mahinang usal ko sakto lamang para madinig nito.
Wala akong narinig na anumang salita mula sa kaniya at nagulat ako ng makita ang reaksiyon nito.
---------------------
BINABASA MO ANG
I Am Secretly Married To My Heartless Husband
Romance"WARNING!!PLAGIARISM IS A CRIME!!! This story may contain grammatical errors, typos, misspelled words, and other non-adjacent errors. It may also contain indecent language and sensual scenarios that are not suitable for young readers. Moreover, this...