NARCOTİC | | YEONKAİ

▪️4▪️

"Birazcık anlayış gösterirsin, umarım."

Yan yana oturmuş, öylece bir yere odaklanmış bakarken, korkum dinmişti. Yeonjun'un bir tarafı oldukça ürkütücüyken, bir tarafı bana güvende hissettiriyordu. Evimdeymişim gibi...

Bu garipti, bu fazlasıyla garipti.

Yeonjun'un konuşmasıyla ona kulak kesildim. Ama yüzümü ona doğru döndürmedim. Benim için hala korkutucuydu.

"burada olanlar ne öğretmenin kulağına gidicek, ne de müdürün kulağına duydun mu beni?" yüzümde delici bakışlarını hissediyordum. Kafamı sallayıp onu onayladım.

"konuşurken bana bak!" itaatini anında yerini getirip yüzüne bakarken, yüzünde muzip bir gülümseme oluştu.

Neden bu kadar korkaktım? Neden kendimi savunmuyordum, ona karşı gelemiyordum?

Ben sıkıntıyla oflarken, o cebinden ikinci sigarasını çıkartıp yaktı. Sigaranın dumanı ciğerimi yakarken, iki kez üst üste öksürdüm. Kokusu iğrençti, midemi bulandırıyordu.

Gözümün önünde gördüğüm sigarayla, yüzümü Yeonjun'a çevirdim.

"al, iç!" söylediklerini idrak ediyordum ama hiçbir tepki veremiyordum. Şoka girmiştim.
Benden sigara içmemi nasıl isterdi? Ben içemezdim.
Anneme söz vermiştim, kendimi alkol, sigara gibi şeylerden koruyacağıma, hiç içmiyeceğime söz vermiştim. Anneme söz vermesem de içemezdim.
O pis şeyi içemezdim.

"Y-Yeonjun ne diyorsun?" sigara uzattığı elini bana biraz daha yaklaştırdı.

"duydun işte, al ve sigarayı iç!" vücudumu terkeden korku, yine beni bulurken korkak bir nefes aldım.

"yalvarıyorum, yapma."

"başladın yine bebek gibi ağlamaya." yüzünde benden tiksiniyormuş gibi ifade oluşunca, şaşırdım.
Benden neden tiksinmişti? Onun gibi pis işleri yapamadığım için mi?

"içmiyor musun?" bana fikrimi sorunca şaşırdım. Kafamı hızlıca iki yana sallayınca, kahkahası tuvaleti doldurdu ama bu çok kısa sürdü.

Beni serbest bırakıp tekrardan sigarasını dönünce, içime bir ferahlama geldi. En azından üstlememişti.

"gidebilir miyim?" sesimi kendim zor duyarken, onun duymasını beklemiyordum ama yüzü kısa bir süre sonra bana döndü.

"tabii gidebilirsin." sakin ve anlayışlı çıkan sesiyle, yüzüm güldü. Artık bu pis kokan tuvaletten çıkabilirdim.

Hızla ayağa kalkıp, kapıya doğru iki adım atmıştım ki duyduğum sözlerle olduğum yerde kaldım.

"ama adama malı teslim edersen."

Benden ne istiyordu? Bu lanet işi kendisi de yapabilirdi? Neden bana yaptırmak için zorluyordu?

Yüzüne bakmadan yürümeye devam ettim ve kapıyı açıp koridora çıktım. Arkamdan eğer malı adama teslim etmezsem, yapıcağı şeyleri söylüyordu ama umursamadım. Artık onunla aynı ortamda olmadığım için mutlu ve huzurluydum.

O uyuşturucuyu asla satmıcaktım. Ne yaparsa yapsın, bunu bana yaptıramazdı. O pis işi bana yaptıramazdı.