Kendi derdimi unutmuş, arkadaşımın derdine derman olmak için hafiften kararmaya başlayan sokakta yürüyordum.
Annemden dışarı çıkmak için izin alana kadar canım çıkmıştı,1 saat boyunca yalvarmıştım. Sonunda artık başı şişmiş olucak ki kabul etti. Ve muhtemelen şimdi, büyük bir depresyonda olan canım arkadaşım Taheyun'un evine doğru yürüyordum.
Soobin, herkesin içinde Taeyun'un Beomgyu sevdiğini söylemişti. Bunu okulun ifşa hesabından öğrenmiştim. Herkes bu konu hakkında konuşurken, benim haberim bile yoktu. Yeonjunla tuvalette olanlardan sonra kafam o kadar dağınıktı ki en yakın arkadaşımın üzgün olduğunu bile görememiştim. Sadece uyuşturucu ile ne yapıcağımı düşünüyordum. Evimde olması bile beni rahatsız ederken, Yeonjun o şeyi satmam için beni tehdit ediyordu. Birisine söylemeye de korkuyordum. Kısacası berbat bir durumdaydım. Ve çok korkuyordum.
Telefonumun bildirim sesi kulağıma gelirken, telefonumu açıp mesaja girdim.
Taheyun:
tamam ağlamıcam :)
Okuduğum mesajla yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu, yalan söylediğini biliyordum. Şu an hıçkırarak ağladığını biliyordum. Arkadaşımı çok iyi tanıyordum.
Taehyun'a mı üzülsem kendi halime mi bilmiyordum. İkimizin durumu da birbirinden vahimdi.
Taehyun Beomgyu'ya neredeyse bir sene boyunca uzaktan bakmış, hiçbir karşılık beklemeden sevmişti. Ama Beomgyu'nun başka kızlarla yakın olması artık canını fazlasıyla yakıyordu. Bana bunu söylemese de Beomgyu'ya bakarken, dolan gözlerinden anlıyordum.
Arkadaşımın daha fazla üzülmesine katlanamayarak, ona yanına gitmesini söyledim. Ama Taehyun aşk itirafını istemiyordu. Ben de sadece arkadaş olmalarını söylemiştim. O gün Taehyun bütün cesaretini toplayıp yanına gitti. Ve ondan sonra benden bile yakın arkadaş olmuşlardı. İkisini arada kıskansam da bundan Taehyun'a söz etmedim. Uzun bir aradan sonra sevdiği kişiyle bu kadar yakınken, onları ayırmaya hakkım yoktu. Hem en az beni de onun kadar seviyordu. Bunu haraketleriyle hissettiriyordu.
İkilinin sevdikleri şeyler aynıydı. Hobileri, dinlekleri müzikler, sevdiği yemekler, her şey aynıydı. Ve bu yüzden kısa sürede anlaşmışlardı. Ama bu son olaydan sonra beomgyu onu dinlemeden yanından çekip gitmişti. Taehyun bunu bana telefonda ağlayarak söylemişti. Ve aşırı üzülmüştüm. Arkadaşımın mutlu olmasını istiyordum. Ağlamak ona yakışmıyordu.
Soğuk rüzgar vücuduma değip geçerken, titredim. Dün çok sıcak olan hava, bugün birden bozmuştu. Ve ben de sıcak havaya güvenip, evden kısa kolluyla çıkmıştım. Ama hava beni bozguna uğratmıştı.
Taheyun'un evine varmama iki sokak kalmıştı. Evlerimizin arasında uzunca bir mesafe olsa da otobüse binmek istemiyordum. Yürümek, her zaman bana iyi geliyordu. Yolda yürürken, düşünmeye bolca vaktin oluyordu ve bu hoşuma gidiyordu.
