Encounter |Sope✔

18. Bölüm: "Borçlar"

Gözlerimi araladığımda yanımda Haesoo'nun uyukladığını ve banyodan benim kıyafetlerim ile çıkan Yoongi'yi görmüştüm. "Günaydın Hoseok." Dedi ve koltuğa oturdu. Benim odamda ne işi vardı bunun? Neden ısrarla dibimde bitiyordu?

"Haesoo'yu uyandır da kahvaltı yapmaya inelim. Tabii isterseniz burada da yapabiliriz." Gözlerimi birkaç kez açıp kapatarak etrafı daha net görmeye çalıştım. Haesoo'nun da uyumadığını sadece bizi izlediğini anlayınca da "Haesoo kalk hadi. Uyumadığını biliyorum." Dedim. O gözlerini açarken "Neden benim odamdasın?" Dedim Yoongi'ye.

"Tatlı kızım sizinle kalmam için çok ısrar etti. Ne yapayım ben de onu kıramadım. Hem ayrı bir odaya ihtiyacımız yok bence." Onu umursamadan bavulumdan kıyafet çıkararak banyoya girdim. Yoongi'yle uğraşacak kadar zinde değildim. Aşırı yorgun ve dünden kalma sinirle uyanmıştım. "Biz gidiyoruz!" Haesoo'yu onayladıktan sonra suyu açarak duşumu almaya başladım. Kolumdan dolayı zorlanıyordum.

Duş işi bittikten sonra bol bir tişört ve kısa bir şort giyerek banyodan çıktım. Telefonumu elime aldığım an bir yabancı numara aradı. Genellikle açmamayı tercih ediyordum ama bu sefer açıp kulağıma götürdüm. "Alo kimsiniz?" Dediğimde "Bay Jung Hoseok ile mi görüşüyorum?" Dedi karşı tarafta ki. "Evet benim." Yine saçma sapan reklam mı yapacaklardı?

"Kaza yaptığınız arabanın sahibiyim ben. Bana onun fiyatı ödemeniz gerek." Saçlarımı dağıttım. "Bir kere siz bana freni bozuk araba vermişsiniz. Bunun için bana fiyatı ödetemezsiniz. Sorun biz de değil sizin arabanız da." Sabah sabah daha ne kadar sinirim bozulabilirdi ki? "Hayır Bay Jung siz de sorun. O parayı bize ödemek zorundasınız." Bunu hangi hakla söyleyebiliyordu? Saçmalıktı bu.

"O parayı ödemeyeceğim!" Deyip suratına kapattım. Bir sürü borcum varken bir de o araba şeyiyle uğraşamazdım. Hangi biriyle baş edecektim? Başımı 2 dakika kadar ovduktan sonra restorana indim ve Haesoo'nun yanındaki sandalyeyi çekerek oturdum. Buraya gelme sebebim kafa dinlemek ve kendime gelebilmekti ama ben giderek kendimi kaybediyordum. Başım ağrıyor ve uyuyamıyordum. Jungkook ve Jimin sayesinde iyi olacağımı düşünüyordum ama eriyip gidiyordum.

"Baba dünkü gibi yine denize girsek olur mu?" Havaya baktım direkt. Güneş yoktu. İyi gibi görünüyordu. "Tamam olur." Aslında hiç istemiyordum ama Haesoo için biraz oynayabilirdim. "Hoseok istersen girme. Kolun iyi değil. Daha fazla zorlama lütfen. Ben Haesoo ile oynarım." Bu iyi bir fikirdi. Önce kızıma bakmış ve onun da bir şey söylemesini beklemiştim.

"Ben kolunun iyi olmadığını unutmuşum. Üzgünüm. Sen dinlen baba." Gülümsemiş ve kahvaltıma devam etmiştim. Benim kızım çok düşünceli ve akıllıydı. Yoongi ve Haesoo sohbet ederek kahvaltılarını ederken ben de onları dinliyordum. Tadım tuzum hiç yoktu. Borçlar boyumu aşmıştı resmen. Onları düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum.

Haesoo ve Yoongi kahvaltılarını bitirdikten sonra denize girerken ben de son lokmalarımı almıştım. Ardından telefonum tekrar çalmıştı. Artık bu sese tahammül edemiyordum. Açarak kulağıma götürdüm. "Merhaba Bay Jung. Ben *** bankasından arıyorum. Bu ayın ödemesini yapmamışsınız." O tamamen aklımdan çıkmıştı. Yujin'in ölümüyle kendimi toparlayamamış ve unutmuştum. "Çok üzgünüm unutmuşum. Şu an Kore'de değilim. Yarın döneceğim. O zaman ödesem olur mu?" Dedim.

"Bir günden bir şey olmaz. Ben sadece hatırlatmak için aradım." Kahvaltımı bitirdikten sonra "Teşekkür ederim. İyi günler." Diyerek kapattım. Her şey bir an da üst üste gelmişti. Şimdi kafama takacak ve tatilin tadını çıkaramayacaktım. Kimse benim mutlu olmamı istemiyordu. Çok çaresiz hissediyordum. Birinin yanımda olmasına çok ihtiyacım vardı. Jungkook ve Jimin ikisi her daim yanımdaydı ama onlardan daha fazla yardım isteyemezdim. Bunca zaman onlardan yeterince yardım almıştım ama şimdi bunu yapamazdım. Onlar bana bir iş ve bir ev bulmuşlardı. Zaten benim için en büyük yardım buydu. Şimdi ise sorunlarımı kendim halletmeliydim. Ayaklarımın üzerinde durabilirken tekrar batamazdım.