Voorbestemd

Hoofdstuk 3

"Wat is er mis met jou?"  Mompelde ik met opgetrokken wenkbrauw.  'Het woord zenuwachtig staat overal op je geschreven' fluisterde Ibrahim.  Ik zuchtte.  Toen hoorde ik de deurbel.  "WAT ... ZE ZIJN HIER", fluisterde ik.  Hij  lachte en zei toen "Oké, oké, kalm. Maak je geen zorgen. Het zal allemaal vlot verlopen."  "Oké" mompelde ik.  Ik begon met het bereiden van de drankjes en het eten. Toen ... op het moment dat ik het meest had gevreesd: "Fairouz! Kom de gasten ontmoeten! Oh en breng het eten!"  Zei baba.

Ik pakte het blad en liep naar de woonkamer .  Oh.  Mijn.  God.  .  Wat.  De.  Hel.  Maak je een grapje!?
Wat!?  "Assalam Alaikum" zei ik glimlachend.  "Walaikum Asalam! Oh my! Fairouz je bent zo mooi geworden, mashallah!"  Zei  tante Yasmine terwijl ze mijn voorhoofd kuste en glimlachte met een zekere twinkeling in haar ogen.  Naast haar zat haar man.  "Ja mashallah ze worden allemaal zo snel groot. Wat een mooi meisje!"  zei oom Hamid.  'Heel erg bedankt tante en oom. Het is ook leuk om jullie weer te zien. Het is zo lang geleden', zei ik.  'Ja, dat is zo.
Hij zat daar grijnzend.  Vermaak zag ik in zijn ogen. 
mijn God.

Waarom hij!?  Nu weet ik waarom hij zich zo vertrouwd voelde.  "hij zo bekend voor.  Ik kan het niet geloven..het is hem ... "Stel jezelf voor " zei tante tegen hem.  Mijn ouders lachten daar hoopvol.  Ik wil ze niet teleurstellen.  "Oh mijn excuses! Natuurlijk! Ik weet niet zeker of jullie me goed herinneren, maar ik ben karim", zei hij.  Hij deed dit expres.  Ik wou dat ik die verdomde grijns van zijn gezicht kon vegen.  'Herinner je je me niet meer? Ik ben Fairouz!' Zei ik.  Mijn wangen brandden zo erg.  Ik bloosde.  Ik weet niet eens waarom. 

Vandaag wordt interessant dag zei die fluisterend tegen me. Ik bloosde en ging zitten langs me ouders.

~~~~~~~~~~~~~

Fairouz perspectief : "Wat gebeurde er nadat hij je je naam vroeg?"  Vroeg Maryam.  "Hij zat daar maar te grijnzen en zijn ouders vroegen wat ik van plan was voor de toekomst" antwoordde ik.  'Denk je dat hij je leuk vindt?'  Zei maryam
"Nee. Ik betwijfel het ten zeerste. Hij doet het waarschijnlijk vanwege zijn ouders. Ze komen vandaag om mijn antwoord te horen", zei ik.  'Ja, ik kom ook', zei een bekende stem achter me.  ik keerde om en zag hem weer daar staan.

', ga bij me weg. En heb je geen betere dingen te doen dan onze gesprekken af ​​te luisteren?'  Zei ik tegen hem.  Hij begon te lachen.  Hou je me serieus voor de gek?  Oh Allah, geef me alsjeblieft sabr om met hem om te gaan, anders doe ik iets heel verkeerds.  'Waarom lach je in vredesnaam?'  Ik schreeuwde.  "OMDAT" antwoordde hij.  "Omdat???"  Ik antwoordde.  "OMDAT je er zo onschuldig uitziet als je boos bent. Het doet me denken aan ..." zei hij tussen zijn lach door.  "Wat?"  Vroeg ik.  Ik ben zo verward.  "Je doet me aan Dora denken", zei hij. 

Ik wierp hem een ​​blik toe.  "Oké, oké, je moet echt kalmeren. Ik liep alleen naar mijn andere les en toevallig hoor ik je", zei hij.  Hij grijnsde, zoals altijd.  Ik fronste.  "Laat ons met rust" mompelde ik.  'Oké, maar alleen omdat ik les heb.

"Maar ik zie je later fire" zei hij.  'Hoe noemde je me net?'  Schreeuwde ik.  "Fire. Het is omdat je onbeleefd bent en je me vuurt elke keer wanneer ik je zie", zei hij.  Toen knipoogde hij.  Wel verdomme!?  Ik draaide me om en zag Maryam er geamuseerd uitzien.  Niet geïrriteerd maar geamuseerd.  'Wat is er? Heeft je toekomstige echtgenoot je een sms gestuurd', vroeg ik grijnzend.  "Zwijg. Ik heb niet eens zijn nummer. De jouwe lijkt je te willen sms'en", zei ze.  Ik rolde met mijn ogen en ging weer aan het werk.

"Ik wist niet dat typen een vorm van studeren was", zei de arrogante man die toevallig bijna overal komt opdagen waar ik ook ben.  "Kijk. Ik snap het als je me niet mag en me irriteert je enige echte hobby is Maar je moet me waarschijnlijk met rust laten, want ik ben op dit moment niet bepaald in een goede bui", zei ik.  "Zo behandel je je toekomstige echtgenoot niet", antwoordde hij grijnzend.  Ik bloosde.  Stomme hormonen.  "De fire ontmoette haar match", zei hij.  "Laat me met rust" zuchtte ik.  "Je hebt gelijk. Ik zie je toch vanavond. Dag fire " "STOP MET ME DAT TE NOEMEN", zei ik.

Hij zwaaide alleen maar en grijnsde.  Daarna vertrok hij.  Ik besloot na enige tijd naar huis te gaan en nam een ​​douche.  Ik maakte mijn huiswerk, ik bad en maakte me klaar voor het avondeten.  Godzijdank was het vrijdag.  Ik droeg een lange witte kimono, Daarna combineerde ik het met een witte hijab en deed ik wat lichte make up. "MASHALLAH MEISJE JIJ SLAYINNNNN" zei mijn broer op meisjesachtige toon.  "Oké, zeg dat nooit meer. Zorg ervoor dat het nooit meer uit je mond komt", zei ik.  Mijn vader en moeder kwamen binnen en ze omhelsden me allebei en zeiden Masha Allah ik heb een prachtige dochter en kusten mijn voorhoofd.  Ze wilden duidelijk dat ik met hem zou trouwen.  Ik kan niet zomaar nee zeggen.  Ik kan ze niet teleurstellen.  Wacht.  Wat was dat lawaai?

Oh mijn Allah ... Ze zijn hier. Ze zijn hier!  Ik hoorde mijn ouders de deur openen.  Ik hoorde verschillende gelach en goede vibes uit die kamer komen.  Ik hoorde praten en gelach.  Dit is zo moeilijk.  Het is alsof ik gedwongen word ja te zeggen.  Maar wat als ik het niet wil?  Oh God.  Ze riepen me belden.  OH MIJN ALLAH!  Ik ging naar de woonkamer.   "Assalam Alaikum!"  Zei ik en ging tante knuffelen.  Ze glimlachte en zei "oh jee, je bent zo lief."  Ik zei salaam tegen oom en ik zag een heel klein meisje dat er zo schattig uitzag.  Ik nam aan dat ze het kleine zusje was van karim "Assalam Alaikum", zei ik tegen haar.

"Walaikum assalam" antwoordde ze.  "Wat is je naam?"  Vroeg ik.  Ze keek naar haar voeten.  Ik neem aan dat ze verlegen was.  HOE SCHATTIG!  "Ik ben Ameera", sprak ze.  Oh mijn Allah, ze was gewoon zo schattig!  "Mashallah je bent zo schattig! Ik wou dat ik je gewoon aan stukken kon knuffelen!"  Gilde ik.  Toen merkte ik dat iedereen in de kamer naar ons keek.  Ze keek naar me op en glimlachte.  "Dankjewel", zei ze.  Ameera had bruine ogen, net als haar broer.  Haar figuur was klein en breekbaar en ze was gewoon zo schattig.  "Ben jij Fairouz?"  vroeg ze Inmiddels keek niemand meer naar ons, behalve karim .  'Ja. Sorry dat ik mezelf niet heb voorgesteld', zei ik een beetje blozend.  "Ach, je bent echt mooi", zei ze zacht.

'Heel erg bedankt. Ik kan al zeggen dat we de beste vriendinnen zullen zijn!'  Zei ik glimlachend.  "Ik ook" antwoordde ze.  We keken naar karim en hij glimlachte.  Zijn lach.  Oh mijn Allah.  Zijn lach!  Hij heeft zo een mooie lach .  Het was niet degene die hij altijd doet.  Dit keer was het die ene glimlach, waar zijn ogen fonkelden, en hij zag er niet uit als de eigenwijze, arrogante karim.  Ik keek plotseling weg en sloeg mijn blik naar hem neer.

Ongeveer een uur later was het tijd voor het moment van de waarheid.  Ze gingen me ondervragen.  Ik was bezweet, mijn hart klopte, ik voelde me raar.  Het was meer dan zenuwachtig.  Het was echt een raar gevoel.  Ik keek karim aan, geschokt dat hij niet zijn gebruikelijke grijns had.  Hij zag er ook zenuwachtig uit.  Maar waarom zou hij zenuwachtig zijn?  Van wat ik heb gehoord, gebruikt hij duidelijk meisjes en gooit ze weg.  Dat zijn de geruchten.  Astagfirullah, wat denk ik ?!  Ik moet stomme geruchten niet bij me laten komen.  Ik zou mijn vertrouwen in Allah moeten stellen en hem toestaan ​​mij te leiden.  Maar we willen geen herhaling van het verleden.  Weet je nog wat de andere jongen probeerde te doen ?!  Nu ben ik bang.  Ik ben zo dicht bij een paniekaanval.  Ik begon nog meer te beven.  Toen wierp ik een blik op karim.  Op de een of andere manier kon ik me kalmeren door alleen naar hem te kijken.  Hij glimlachte met een knikje.

Mijn ouders en zijn ouders zaten tegenover ons en dit keer met een serieuze blik "Oke Fairouz. Ik wil dat je eerlijk tegen ons bent. Denk je dat dit een goed idee is?"  Ik knikte.  'Wil je trouwen met karim?'

'Ja', zei ik. 'Weet je zeker dat je dat doet?  Geen twijfel toch? ", Vervolgde hij." Nee.  Ik wil trouwen "zei ik.
Dezelfde vraag vroegen ze aan karim. Karim mijn zoon wil je trouwen met Fairouz? Hij keek me me aan en zei "ja vader ik wil trouwen met haar"

Iedereen Was blij en feliciteerde ons. Weet je, ik heb huwelijken nooit echt begrepen. Eerlijk gezegd hoopt een deel van mij dat dit lukt, en dat ik niet van karim hoef te scheiden omdat  hij is niet wat ik denk dat hij is. Ik heb altijd gedroomd dat mijn prins zou komen opdagen, op een wit paard en over het algemeen een geweldige echtgenoot zou zijn. Ik betwijfel of dit het soort huwelijk zou zijn dat ik altijd al had gewild. Maar hey, ik ga trouwen! Yay! Mijn sarcasme stelt me nooit teleur.

Karim was weer aan het grijzen.  OH MIJN ALLAH!  IK BEN AAN HET BLOZEN!  Stomme hormonen telkens!  Ibrahim en yemma omhelsden me, en toen gingen youssra , Ameera en ik naar de keuken om jurken op de laptop te bekijken.  'Wacht maar tot je Maryam ontmoet! Jullie twee zullen meteen klikken!'  Zei ik.

"Raad eens!?"  schreeuwde karim's  moeder terwijl ze binnenkwam."Ja tante?" 'We blijven vannacht!'  Mijn moeder kwam binnen en ze begonnen allebei te gillen en te lachen.  Wow, ze leken het redelijk goed met elkaar te kunnen vinden ... "Jongens, maak je klaar, we gaan het vieren!"  schreeuwde mijn moeder.  Iedereen ging zich opfrissen en karim verdween.