Voorbestemd

Hoofdstuk 26

"Ik neem aan dat dit de beste vriend is waar je constant praatte", zei soufian.  'Misschien, misschien niet  zei ik.  "Je hebt ook veel meer zelfvertrouwen gekregen. Iets wat ik echt sexy vind in een vrouw" plaagde soufian.  Hij probeerde Karim op de zenuwen te werken.  'Hou je bek, ik waarschuw je kom dichter bij me vrouw en ik maak jou leven een hel, zei Karim.  Soufian gezicht werd ernstig en donker.  'Wie geeft jou het recht om dat tegen mij te zeggen?'  gromde hij.  "Wie geeft jou het recht om mijn vrouw te slaan, wetende dat ze van mij is?"  Zei Karim.

'Weet je wat Fairouz?'  Zei soufian, me aankijkend.  "Hmm?"  Zei ik.  'Ik heb nooit begrepen wat je tegen je zus had. Ze was zo perfect. In tegenstelling tot jou natuurlijk', zei hij.  Deze keer explodeerde ik.

Ik schreeuwde zo hard en duidelijk, dat mijn ouders het waarschijnlijk van boven hoorden.  'Jij bent echt niet anders dan zij', zei soufian lachend.  'Je klinkt precies zoals zij. Je bent bijna dezelfde persoon', vervolgde hij.  Ik rolde met mijn ogen.  Hij werkte op mijn zenuwen.  "Ik klink als niemand anders dan mezelf" gromde ik."

'Zwijg, heb je niet iets beters te doen?'  Gromde Karim.  "Eigenlijk wel", zei hij terwijl hij me van top tot teen bekeek.  Ik walgde ervan.  Zeer walgelijk.   Oh Allah, laat hem alsjeblieft vertrekken voordat Karim gaat ontploffen.  'vertrek', schreeuwde ik.  "Zie je, ik zou dat doen, maar je gaat duidelijk niet met mij mee", zei hij.  Astagfirullah.

Safae en haar vriend waren niet de enigen die bij het ongeluk betrokken waren', zei hij.  "Wat bedoel je?"  Vroeg ik met grote ogen."

'Nou, hoeveel mensen zaten er in de auto?'  vroeg hij lachend.  Er waren drie.  Blijkbaar was ik niet de enige persoon op de achterbank.  Een van de vriendinnen van mijn zus was begonnen mijn shirt uit te trekken.  Ik
was te zwak van de verdovende middelen om iets te doen.  Hij trok mijn shirt uit en liet me naakt achter.  En toen deed hij dingen, dingen die in mijn achterhoofd leven, tot op de dag van vandaag. 

Oh mijn Allah .... Ik hield mijn tranen in, iets wat ik in de loop der jaren had geleerd.  "Wat voor monster ben jij? Wie doet dat met iemand die zo jong is?"  Zei ik, hem recht in de ogen kijkend.  Hij stopte met lachen en zag er emotieloos uit.  Je bent een ziek laf monster,' zei Karim.  Karim gaf soufianplotseling een duw en begon hem te slaan.  "KARIM!"

"Karim!"  Schreeuwde ik en probeerde Karim van soufian af te trekken.  Ik trok Karim naar mezelf toe en soufian lag  op de grond en keek ons ​​met angst en spijt aan.  Ik keek soufianaan.  "Ik beloof je om het seksueel misbruik dat je hebt begaan niet bij de politie aan te geven, zolang je belooft mij en mijn familie met rust te laten, inclusief Karim. Ik zal dua doen dat op een dag, inshallah, je gezond verstand zal terugkeren, en  moge Allah al je zonden vergeven ", zei ik.  "Assalam Alaikum" zei ik.

terwijl soufian langzaam opstond.  Karim en ik liepen naar de auto.  Hij weet niet dat mijn ouders tot op de dag van vandaag veel bewijs van het ongeval hebben bewaard, Ik kan dat bewijs nog steeds gebruiken en hem gaan aangeven.  Ik zal het echter niet doen.  Als Allah (SWT) iemand zijn fouten kan vergeven, dan kan ik dat ook. Als Rasollallah (SAW) de mensen kan vergeven die aan hem twijfelden en hem bespotten, dan kan ik dat ook. Ik zal toegeven dat ik meer getraumatiseerd ben dan ooit,  maar ik wil verder gaan met me leven. Ik wil hier niets mee te maken hebben.  Daarom zal ik het in het verleden laten.  Ik kan niet vooruit als ik dit vasthoud.

~~~~

Ik wil huilen en instorten, maar ik laat mijn tranen dit niet waard zijn.  Ze zijn te waardevol.  Ik keek naar Karim, aangezien ik nog steeds op de bestuurdersstoel zat.  "ik ben oké" mompelde hij.  'Weet je het zeker, laat me eens kijken of hij je ergens heeft geslagen"
Ik heb niks. Als hij nog een keer in jouw buurt komt of hij kijkt je alleen aan met zijn vieze ogen, Ik zweer het ik vermoord die gast.