I'll Keep You Safe (Larry Stylinson)

Part 12

Harry P.O.V.

“Hey Hazz?” Ik draai mijn hoofd naar Louis die achter me op de zetel ligt. We zijn naar TV aan het kijken en in het begin zaten we gewoon naast elkaar op de zetel maar ondertussen liggen we neer met Louis achter me, zijn arm rond mijn middel en onze benen met elkaar verstrengeld.

“Wat Lou?” “Wat is je lievelingskleur?” Ik moet glimlachen door de random vraag. “Waarom die vraag?”

“Omdat ik het niet weet en ik wil alles over jou weten.”

Ik draai mijn hoofd weg zodat hij me niet zou zien blozen. Ik leef nu al 2 maanden bij Louis en elke dag val ik wat meer voor hem. Het jaagt me schrik aan hoe veel ik van hem hou, ik hoop maar dat hij het niet door krijgt want dat zou alles verpesten.

Tot nu toe heeft Louis nog nooit een teken van zijn haat voor mij getoond. Waarschijnlijk wacht hij op het moment waarop ik er het minst klaar voor ben. Mijn gevoelens zitten ook in discussie op het moment: Lang de ene kant wil ik dat het zo snel mogelijk gebeurt zodat ik niet nog meer voor hem kan vallen. Lang de andere kant wil ik dat het nog eeuwen duurt voor hij verandert zodat ik nog veel tijd met de perfecte Louis heb.

“Oh… Okay”

“Dus wat is je favoriete kleur?” Ik laat mijn blik even op Louis’ ogen vallen. “Blauw, wat is die van jou?” Hij bijt even op zijn lip terwijl hij nadenkt en dat moet hij echt nooit doen als ik rechtsta want ik ben er zeker van dat mijn benen het dan zouden opgeven. Na een korte stilte geeft hij toch op een zekere toon antwoord: “Groen.”

Geen idee hoelang we in elkaar ogen hebben liggen staren maar we worden uit ons moment gegooid wanneer de deur met een luide knal wordt opengesmeten. De laatste tijd ben ik al best gewend aan de luide geluiden in het huis die de helft van de tijd door Niall worden veroorzaakt dus erg schrik ik er niet meer van.

Ik heb soms nog wel nachtmerries als Louis er niet is omdat hij aan het dealen is. Louis is niet eens meer verrast wanneer hij om 3 uur in de nacht thuis komt en ik nog wakker ben. Hij kruipt gewoon bij me in bed en houdt me vast tot ik in een rustige slaap val.

“Hey lovebirds, alles goed?” Zayn, Niall en Liam komen binnenwandelen en ploffen op de andere zetel neer. Het is redelijk normaal geworden voor de jongens om commentaar te geven op hoe Lou en ik vaak aan het knuffelen zijn. Wisten ze maar hoe het echt zat. Louis zou nooit van mijn kunnen houden op de manier dat ik van hem hou. Wat Zayn, Liam, Niall en Gemma ook zeggen, zij weten niet hoe het in het echt zit.

“Hoe ging het?” vraagt Louis. Voor zover ik heb liggen opletten, zijn de jongens net naar een klant geweest die al een paar maand niet meer betaalt heeft. “Niet zo goed, hij deed niet open en toen we de deur wouden inbeuken, schoot hij erdoor. Zayn heeft een wond in zijn arm dus die ga ik eerst verzorgen.” zegt Liam en daarmee lopen ze de kamer uit.

Louis haalt zijn arm van rond mijn middel en wrijft met zijn handen in zijn gezicht uit frustratie. “Ik ga chinees bestellen.” Dat gezegde kruipt hij uit de zetel en stapt naar de keuken. Niall zet de Tv terug aan die ik daarnet had afgezet: “Wat wil je kijken Harry?” Ik trek mijn blik weg van de keukendeur: “Euhm ik denk dat ik even op Louis ga checken.” Niall trekt zijn schouders op en begint te zappen op zoek naar een leuke zender.

Louis zit aan de keukentafel met zijn hoofd in zijn handen en het enige wat ik wil doen is hem knuffelen en kussen tot hij weer glimlacht. Maar ik weet dat als ik dat doe, ik vanavond terug op straat slaap.

“Lou maak je er niet zo druk over.” Zijn hoofd schiet recht en zijn blik land op mij. Zijn gestaar maakt me nerveus en ik wou dat ik bij Niall was gebleven. “Maak je niet zo druk? Is dat een grap? Harry die gast heeft acht duizend euro schulden en heeft 1 van mijn maten in de arm geschoten! Ik heb best wel het recht om me druk te maken!” De blik in Louis’ ogen jaagt me serieuze schrik aan. “Sorry, zo bedoelde ik het niet.” “Whatever, hier heb ik nu geen zin in. Ga wat TV kijken ofzo.” Zo bot heeft hij nog nooit tegen me gedaan en om te zeggen dat het pijn doet is een onderschatting. Blijkbaar is gemene Louis begonnen.

Ik wandel terug naar de living en plof neer waar ik daarnet met Louis aan het knuffelen was. Na een paar minuten van TV kijken, ook al was ik niet aan het opletten door Louis die in mijn hoofd rondspookt, komt Liam erbij zitten. “Zayn is aan het uitrusten, de wonde ziet er redelijk serieus uit maar het is Zayn dus hij overleeft het wel.”

Ondertussen is Louis ook binnen gekomen en ik doe enorm men best om zijn blik te ontwijken. “Ik ga de chinees ophalen, wilt er iemand mee?” Liam en Niall springen al recht om hun schoenen aan te doen. “Ga je mee Harry?” vraagt Niall terwijl hij zijn jas aantrekt.

Ik twijfel even of ik wel zin heb om met Louis in een auto te kruipen. “Kan je vandaag nog beslissen?.” Ik kijk op om te zien wie die opmerking gaf en tot mijn grote teleurstelling vallen ze op Louis. “Ik kom al.” mompel ik voor ik ook mijn schoenen ga zoeken en men jas aandoe.

We stappen in Louis’ auto en normaal zou ik van voor naast Louis zitten terwijl we meezingen met de radio en iedereen in de auto irriteren. Maar niet vandaag. Ik kruip samen met Niall op de achterbank en zie Liam me nog verward aan kijken voor hij op de passagiersstoel naast Louis gaat zitten. Zoals verwacht kijkt Louis niet eens een beetje verward dat ik niet naast hem ga zitten.

“Het kan hem niet meer schelen Harry, accepteer dat. Lieve Louis is weg en het is allemaal jou schuld.” zegt een stem in mijn hoofd en het brengt tranen in mijn ogen want het is echt mijn schuld. Maar nu kan ik er niets meer aan veranderen. Waarom moet ik altijd alles verpesten?