I'll Keep You Safe (Larry Stylinson)

Part 2

Louis P.O.V.

“Wat komen we hier ook al weer halen?” vraagt Niall wanneer we in de auto zitten voor Nicks huis. Volgens mijn bronnen is Nick op een feestje samen met zijn bende dus van hem zullen vanavond geen last hebben. Wat misschien maar beter ook is want ik heb geen zin om betrapt te worden met wat ik nu ga doen.

“Het is heel simpel, we nemen mee wat hij het meest zal missen. Dat hoeft daarom geen geld te zijn maar misschien iets met wat emotionele waarde?” Niall kijkt me aan alsof ik 3 ogen heb. “Nick lijkt me nu niet het type om een erfstuk van zijn moeder te hebben.”

Liam en Zayn zijn ondertussen ook gearriveerd in een andere auto. “We zien wel wat er te vinden valt ja? Wees gewoon voorzichtig want ik weet niet of er nog iemand thuis is of niet.” Niall knikt nog eens voor we uitstappen en samen met Liam en Zayn naar de deur lopen.

“Niall jij gaat mee met mij naar het verdiep. Jullie twee zoeken op het gelijkvloers. Als je geld vindt mag je het meenemen maar het doel is om hetgene  te nemen waar Nick niet zonder kan.” Dat gezegde trapt Zayn de deur in en loopt hij samen met Liam een kamer binnen die wel voor een bureau zou kunnen doorgaan.

Niall en ik maken onze weg naar de trap om naar boven te gaan. Op het verdiep is een lange gang met allemaal deuren. We hebben al een paar deuren opgedaan en dat waren allemaal slaapkamers. Verder dan de deur zijn we niet gegaan want de stank die aan de deur hing was al te erg naar mijn goesting, ik wil niet weten hoe het in de kamer zelf ruikt.

De kamers die we al gezien hebben zijn allemaal nogal klein dus ik vermoed niet dat we Nick zijn kamer al gehad hebben. Ik hoop dat we zijn kamer snel vinden want in dit hol wil ik niet veel langer blijven. “Louis deze kamer ziet er nog redelijk leefbaar uit.” hoor ik Niall roepen. Ik wandel naar de kamer waar hij in zit en doe de deur wat verder open.

Ook al ziet deze kamer er veel beter uit dan degene die we al gezien hebben, het is nog steeds een zwijnenstal. Vuile kleren liggen overal op de grond en op de kasten, lege bierflesjes liggen heel of kapot op de grond en de biergeur is duidelijk te ruiken. Het bed is onopgemaakt en de lakens zien er uit alsof ze er al een jaar liggen. Op de grond ligt een tapijt met bruine plekken op wat ik vermoed en hoop dat het Nicks bloed is die in de bierfles scherven is gestapt.

“Niall pas op waar je loopt want ik ga je niet naar een ziekenhuis dragen.” Ik begin een beetje door de schuiven die open staan te rommelen op zoek naar weet ik veel wat. Maar buiten onderbroeken die bijna tot leven gaan komen en een broodje dat omringt is in schimmel ( dat tussen de onderbroeken lag) is er niets te vinden. Ik had het bijna opgegeven en naar huis gegaan met het geld dat we konden vinden voor ik Niall hoorde. “Louis kun je even komen?”

Niall stond aan de andere kant van de kamer naar een kast te staren alsof er alle momenten een spook ging uitvliegen. “Wat is er?” vraag ik terwijl ik naar hem toe stap maar het enige wat hij doet is met grote ogen naar de kast wijzen. Ik volg zijn vinger  tot mijn blik op de kast valt en mijn adem in mijn keel blijft steken.

In de kast zit een jongen, ik schat rond de 17, krullend haar en groene ogen maar dat is niet waar ik zo van in schok ben. De blauwe blekken op zijn gezicht en armen daarentegen hebben me wel van mijn adem ontnomen.

Hij hangt onder het bloed dat waarschijnlijk uit zijn neus komt aangezien daar het spoor begint en ik denk dat ik misselijk word als ik me bedenk dat het zijn bloed is dat op het tapijt hangt. Het natte spoor op zijn wangen is een teken van de tranen die nog steeds uit zijn ogen aan het stromen zijn. Geen idee wat er met zijn T-shirt gebeurt is maar als je me zou zeggen dat hij was aangevallen door wolven, zou ik het geloven.

Het kan me even niets meer schelen waarvoor ik hier naartoe ben gekomen, het enige wat nog belangrijk is, is om hem hier weg te krijgen. “Niall ga naar beneden en zeg dat Liam en Zayn naar huis gaan. Ik kom meteen ook maar ga al maar in de auto zitten.” Het duurt even voor Niall zijn ogen losmaakt van de jongen en mijn orders opvolgt.

Ik zet een stap dichter naar de jongen maar stop meteen wanner ik zie dat hij zo ver mogelijk in de kast probeert te kruipen ook al zit hij al tegen de rand. De tranen beginnen ook weer volop te stromen en hij mompelt iets wat lijkt op “Alsjeblief”, “nee” en “doe me geen pijn.” Ik weet niet wat er gebeurt is met hem maar wie het ook gedaan heeft zal nog met mij te maken krijgen.

Ik zet me op mijn hurkje voor de kast en hij volgt elke beweging die ik maak met grote ogen. “Kun je me je naam vertellen?” Het duurt even voor hij iets zegt en ik moet enorm mijn best doen om het te horen. “Harry.”

Ik geef hem een glimlach waardoor hij me raar aankijkt. Oké hij is dus niet gewend dat mensen naar hem glimlachen? “Wel Harry, ik ben Louis. Ik hoor niet bij Nick, in tegenstelling je mag me zelfs zijn vijand noemen. Ik beloof dat ik je geen pijn zal doen maar ik wil hier graag weg en er is geen mogelijk dat ik weg ga zonder jou.”

Harry lijkt hier al duidelijk door in paniek te raken. “Ik kan niet mee, hij zal boos worden en jou iets aandoen! Ik kan niet weg!” Hij eindigt in een luide snik en het is wel duidelijk dat ‘hij’ Nick is. “Harry hij kan mij niets aan doen en als je meegaat zal ik er voor zorgen dat hij jou ook niets meer aan gaat doen.”

Hierop zegt hij niets meer dus dat neem ik als een teken om langzaam dichter te komen voor ik mijn arm onder zijn benen steek en een arm onder zijn rug leg. In 2 seconde sta ik recht met hem in mijn armen en misschien was dat net iets te snel want ik hoor Harry een verbaast geluid maken. “Sorry, mijn fout.” Ik voel hem een beetje ontspannen en loop met hem in mijn armen de kamer uit, de trap af en weg uit deze vreselijke plek.

Niall zit zoals gevraag in de auto te wachten en de auto van Liam en Zayn is al weg. Wanneer Niall ons ziet springt hij uit de auto en kijkt me verbaast aan. Ik knik gewoon naar de auto. “Jij rijdt en doe de deur open wij zitten op de achterbank.” Niall doet de autodeur open en wanneer ik Harry er in wil zetten zie ik dat zijn ogen gesloten zijn. Ik panikeer even maar wanneer hij rustig adem haalt heb ik pas door dat hij enkel slaapt.

Op een of andere manier eindig ik op de achterbank met zijn hoofd op mijn schoot en laat hem maar liggen. Om eerlijk te zijn ziet hij er best wel schattig uit ook al hangt hij nog steeds onder het bloed.

Niall rijdt en stelt voor de rest van de rit geen vragen waarvan ik weet dat hij ze zo graag zou stellen. Maar ik zou ze toch niet kunnen beantwoorden aangezien ik geen idee heb wat er met Harry gebeurt is.