I'll Keep You Safe (Larry Stylinson)

Part 15

Louis P.O.V.

“Harry Styles?” De vrouw achter de balie kijkt me even aan voor ze zich terug naar haar computer keert en er wat intypt.

“Bent u Louis Tomlinson?” Ik knik naar haar en ze geeft me een verdiep en kamer nummer. Ik loop door de gangen en de trappen op, niet het geduld om de lift te nemen, tot ik aan de juiste kamer kom. Net toen ik de deur wou openen, komt er een jonge verpleegster uit.

“Louis Tomlinson? Wat doet u hier?” Het verbaast me niet dat ze weet wie ik ben, uiteindelijk blijf ik de bekendste drugsdealer van Engeland. “Ik ben hier voor Harry Styles.” zeg ik, wijzend naar de deur. “Weet u wat er met hem gebeurd is?”

“Eumh… Mij hebben ze verteld dat hij gevonden is in het huis van Nick Grimshaw nadat de politie er was binnengevallen. Hij was bewusteloos op het moment en is sindsdien nog niet wakker geworden.” De woede die komt opborrelen door te horen wat er met Harry gebeurd is, zet ik even aan de kant om de jonge verpleegster verder uit te horen.

“Wat bedoelt u met ‘nadat de politie was binnengevallen?” Door de paniek die in haar ogen te lezen is, is te zien dat ze mij eigenlijk niets hoort te vertellen maar er is ook wat angst in haar ogen te zien. Soms is de naam van gevaarlijke drugsdealer toch handig.

“Blijkbaar was er iemand undercover in Nicks huis en toen Nick en zijn handlangers wat alcohol binnen hadden, heeft die de politie gebeld en hebben ze zonder problemen iedereen kunnen oppakken. Meer hebben ze mij ook niet verteld.”

“Oké, euhm…Wat is er juist met Harry aan de hand?”

Ze is duidelijk opgelucht dat ik haar niet verder ondervraag over Nick. “Niets levensbedreigend hoor. Harry heeft wat ernstige blauwe plekken rond zijn ribben en heeft er ook een paar stichtingen moeten krijgen maar die zouden er binnen de week uit moeten kunnen. Zijn enkel is enorm opgezwollen maar als hij er een paar dagen niet op loopt zou dat ook in orde moeten komen. Hij heeft een blauw oog waar hij ijs op moet houden van zodra hij wakker is.” ratelt ze af.

“Hoe komt het dat hij buiten bewustzijn is?” vraag ik haar.

“Toen ze hem vonden had hij een hevige bloedneus dus hij zal door bloedverlies van de wereld gegaan zijn.”

“Kan ik bij Harry binnen?”

“Ja tuurlijk. De verdoving zou bijna moeten uitgewerkt zijn dus het is misschien best dat er iemand bij hem is als hij wakker wordt.” En met dat gezegd, wandelt ze de gang uit naar wie weet waar.

Ik draai me terug naar Harry’s deur die nog op een kier staat en duw hem langzaam open. Ik kan me nog perfect de dag herinneren toen ik Harry in de kast vond en dat ik mezelf toen belooft had dat ik er alles aan zou doen om hem nooit meer zo te moeten zien. Nu ik hem hier in het ziekenhuis bed zie liggen, er veel erger aan toe dan 2 maanden geleden, voel ik mijn hart in mijn schoenen zakken. Of toch wat er nog van over is.

Harry was nog steeds bewusteloos maar dat houd me niet tegen om naast zijn bed te knielen en sorry te zeggen. Ook al zal sorry nooit genoeg zijn om Harry me dit te laten vergeven.