Dienstmeisje gezocht

Hoofdstuk 14: Stinkende twists

Wat vooraf ging

Andrea is arm en wordt ontslagen, ze gaat werken als dienstmeisje maar ontdekt dat haar baas haar aartsvijand Alec is. Hij belooft niets te zeggen tegen haar vrienden en alles gaat goed. Ze haten elkaar zelfs niet meer zo erg. Wanneer Bernadette gemeen is tegen Andrea komt Alec voor haar op. Later blijkt dat Bernadette verliefd is op Alec, en plots zit Andrea's kluisje vol rotte eieren. Dit kan niemand anders zijn geweest dan Bernadette, denkt Andrea. Dus haar vriendinnen willen wraak. Ze bekogelen Bernadette en haar beste vriendin Cindy tijdens sport met ballen, terwijl Alec de coach afleidt. Andrea wilt dat ze stoppen, maar dat doen ze niet. Als iedereen weggaat zegt Bernadette dat ze het niet gedaan heeft. Maar wie dan? Andrea kan het niet meer aan en begint te huilen.

Hoofdstuk 14: Stinkende twists

"Dus, Andrea," begon Gabriël met één opgetrokken wenkbrauw, "je gedraagt je al de hele dag een beetje vreemd."

"Niet waar," zei ik zo snel als mogelijk was. Ik was klaar met het schoonmaken van de kamer van Mevrouw Worthington, en maakte me nu klaar om de vazen te gaan poetsen.

"Wel, doe dan om te beginnen dat masker af zodat het er niet uitziet alsof je het huis gaat overvallen."

Ik trok geïrriteerd het doktersmaskertje van mijn gezicht dat ik voor de laatste twee uur had aangehad. Maar ik voelde me naakt nu het weg was, dus zette ik het maar weer op.

Gabriël vernauwde zijn ogen tot spleetjes. "God, Andrea, wat is er toch mis met jou?"

"Niets."

Alles.

Om te zeggen dat mijn brein in een staat van totale verwarring verkeerde, zou een understatement zijn. Ik kon niet normaal spreken, en elke keer dat ik probeerde om te functioneren als een mens, bevroor mijn brein en zag ik een duidelijk beeld van een wenende Cindy en een teleurgestelde Bernadette.

Het was angstaanjagend, aangezien ze me allebei nu écht haatten.

Zelfs als Bernadette de rotte eieren in mijn kluisje gestoken zou hebben, was wat ze er voor terugkreeg veel erger. Rotte eieren konden worden opgekuisd. Spray een beetje luchtverfrisser en mijn kluisje zou er als nieuw uitzien.

Een complete vernedering zoals die van haar zou jaren duren voor iedereen die vergeten was. En nog veel langer om te vergeven.

En om dan te weten dat ik degene was die hen aangemoedigd had om haar te pesten...

Shit. Daar gaan we weer, hun gezichten verschenen in mijn hoofd en ik voelde een stekende pijn in mijn borst.

"Gaat het wel, Andrea?" Gabriël kwam naar me toe en legde een hand op mijn schouder. Zijn beschermende houding verbaasde me, maar als je dacht aan hoe hysterisch ik momenteel was, kon ik deze menselijke aanraking misschien wel gebruiken.

Toen ik tegen hem aanleunde, voelde ik hoe zijn lichaam verstijfde.

"Uhm, ja, wel, oké. Dat is goed," stotterde Gabriël.

"Ben ik zweterig?" ik verwijderde mijn maskertje, en rook toen aan mijn oksels. Ik zou het zelf ook niet graag hebben als er een zweetbal tegen me aan zou leunen.

"Nee, je ruikt eigenlijk best goed," zei hij, en toen zag ik dat zijn gezicht een beetje roze was. "Wil je weer terug naar onze vorige positie dan?"

"Nah."

Het bleef een paar seconden stil. Mijn gedachten dwaalden automatisch weer af naar de afschuwelijke gebeurtenissen van een paar uur geleden. Het hele drama had maar maximum vijf minuten geduurd, maar gedurende alle uren erna bleven ze maar opnieuw en opnieuw door mijn hoofd spoken.