Dienstmeisje gezocht

Hoofdstuk 5: Wanneer alles hopeloos gestoord is

Wat vooraf ging

Andrea is arm en wordt ontslagen, ze gaat werken als dienstmeisje maar ontdekt dat haar baas haar aartsvijand Alec is. Ze wil niet dat hij ziet dat ze moet werken, omdat hij het dan tegen iedereen zou vertellen, dus ze laat hem haar gezicht niet zien terwijl ze zijn kamer opruimt. Maar dan geeft Alec haar honderd euro omdat hij medelijden heeft voor het arme dienstmeisje. Maar is het wel medelijden? Heeft Alec niet gewoon zonder dat hij het weet een crush op zijn eigen aartsvijand?

Hoofdstuk 5: Wanneer alles hopeloos gestoord is

Er was iets mis.

Ik kon het ruiken, de overvloedige geur van goedkope parfums op de lichamen van meisjes. Heel veel meisjes. Ik kon het met mijn eigen ogen zien: net bijgekleurde uitgroeien, extensions en ook overdreven lange nepwimpers ontbraken niet. En ik kon het ook nog eens voelen: de dodelijke aura's zweefde rond hen heen, ze gluurden naar elkaar alsof ze elkaar elk moment konden gaan slaan.

Tijdens de lunch kon Hannah me eindelijk vertellen wat er mis was.

"Alec Blaze is weer vrijgezel."

"Je maakt een grapje," zei ik. Ze zouden zichzelf toch niet allemaal zo hebben opgetut alleen maar omdat Alec weer vrijgezel was, toch?

Wacht. Dat zouden ze wél doen. Dit was trouwens niet de eerste keer dat dat gebeurde.

Zucht. Over de zuivere macht van Alec gesproken.

"Nee, ik maak geen grapje!" Hannah giechelde en begon aan haar haar te draaien. Plots zag ik dat ook zij haar haar had gekleurd, het was een tintje lichter. Trouwens kwam haar haar vorige week niet tot net over haar schouders? Nu hingen er prachtige lokken gedrapeerd tot over haar borsten.

"Zijn dat extensions?" ik staarde naar haar (neppe) haar. Toen keek ik naar haar ogen en zag dat ze kleurlenzen in had. "En je hebt plots groene ogen?"

Hannah giechelde weer, waardoor mijn vermoedens bevestigd werden.

Ik staarde haar ontzet aan.

"Nee, Andrea, dit alles," zei ze terwijl ze naar haar gezicht wees, "is niet voor Alec, het is voor Glenn." Ze keek even naar de cafetaria vrouw en schudde haar hoofd toen die frietjes op haar bord wilde leggen.

Glenn was de jongen die ze op het feestje had ontmoet. Zes dagen later waren ze dus officieel een koppel. Terwijl Hannah maar door ging over hoe geweldig Glenn was, deed ik teken naar de cafetaria vrouw dat ze Hannah's frietjes op mijn bord mocht leggen. Plus mijn eigen portie. Natuurlijk.

Toen we ons eten hadden, gingen we aan onze tafel zitten. Ik zat met de cheerleaders en dansers omdat onze club activiteiten meestal in hetzelfde uur doorgingen. Terwijl sommige nerds op hun StarTrek collectie zweerden dat de cheerleaders gemeen waren, waren ze dat niet. Ze konden misschien een beetje intimiderend overkomen met hun eeuwig durende gilletjes en gebrek aan zedelijkheid, maar zo ver ik wist, waren ze best aardig.

Maar ja, ik was dan ook de persoon die mensen sloeg als ze boos werd, dus ik kon beter zwijgen.

"Alec Blaze is single, meiden!" Tatiana's stem was meer dan alleen maar schril. Als ik een woord kon gebruiken om Tatiana te beschrijven, zou het oorverdovend zijn. Het had mijn oren een maand gekost om te wennen aan Tatiana's ongewoon harde stemgeluid. Soms twijfelde ik of ik niet beter een paar oordopjes kon kopen.

"Hey, Andrea, misschien kan jij een keer proberen bij hem?" Tatiana knipoogde naar me. "We hebben bijna allemaal al een glimp van Alec's lekkere blokjes te zien gekregen, jij bent de enige die niet ingewijd is!"

Alle meisjes aan de tafel giechelden. Het was waar, het waren er ongeveer vijftien, en Alec had ze allemaal al eens gedated. Ze probeerden het niet eens voor elkaar te verbergen, Alec was hun gedeelde vriendje.