De Villiere #1: Countless Times

Kabanata 32

KABANATA 32

"Saan ka pupunta?"

I heard his voice from my back. Kinagat ko ang pang ibabang labi at bumuntong hininga.

"Work.." I answered him, coldly.

It take seconds before he talked again. "But.. it's dangerous" nang susumamo ang kaniyang boses.

Kampante ako na naka talikod sa kaniya upang hindi niya makita ang kahit na ano mang emosyon ko. Mabigat parin sa akin, wala man lang siya sinabi tungkol sa pag tawag ng kung sino man sa kaniya, hindi ko alam kung binibigyan niya ba ako ng espasyo dahil hindi siya nag paliwanag tungkol ruon.

"Mauuna na ako, kaya ko na ang sarili ko at may body guards naman.." Nag simula na akong mag lakad papalayo sa kaniya.

From inside of the car, I saw him from afar. Nilingon ko siya at nakita ang sakit at pag aalala sa kaniyang mga mata. I looked away, tila may bumara sa aking lalamunan.

I forced mysefl to focused at the meeting. Halos hindi kona mabilang kung ilang beses na akong inom ng tubig.

His eyes were full of sadness.

Bumuntong hininga ako at umayos ng upo sa swivel chair sa conference room. Naka tutok lamang ang aking mata sa nag prpresent ng meeting ngunit ang isipan ko naman ang lumilipad.

I smiled and nodded at cecil. Ngumiti rin siya pabalik sa akin at binati ako, at tuluyan na akong pumasok sa aking office.

He didn't talk about it, he didn't explain himself. Ibig sabibin rin ba non ay totoo ang sinabi ko o nahuli ko siya? Mas lalong kumirot ang aking dibdib. Umiling ako at sinimulan na ang trabaho.

Someone knock on the door, pinilig ko ang aking ulo at tinignan ang pintuan. "Come in"

Dumungaw naman si cecil bago pormal na pumasok. Nung natapos na kasi ang kaso, pinabalik ko na siya at gustong gusto naman niya narin. Hinabol daw kasi siya ng manliligaw niya kung saan saan.

"Ma'am, may nag padala po sa inyo ng lunch.."

My eyebrow arched. "Sino naman 'yon?"

Ngumiti siya ng alangan. "Si Attorney De Villiere po.."

Natahimik ako at nag iwas ng tingin sa kaniya. Hindi ko alam kung alam niya rin ba na kami na ni zaimon, hindi ko rin naman na sinabi sa iba, bukod kila mae, kay julia naman hindi ko na siya maka usap masyado dahil kung minsan nalang rin mag online sa social media accounts niya, kung imemessage ko naman hindi nag rereply.

"Kukunin.. ko po ba?" She asked, hesitate.

Umiling ako at binasa ang ibabang labi. I lifted my eyes at her, coldly. "Sa'yo nalang 'yon, at may pupuntahan pa ako mamaya.."

"Sige po ma'am.." kaniyang sabi. Muling nag paalam sa akin bago tuluyan na siyang lumisan.

I sighed deeply. I don't want to talk with him, ayokong tumanggap ng kung anong ibibigay niya.

Zai.
Can I pick you up later?

My heartbeat raced. I sighed deeply and type a reply.

To: Zai.
No.

Hindi na siya muli nag reply, kaya binaba at tinago ko na ang aking phone.

Zai.
Do you eat what I've delivered earlier? Niluto ko 'yan, kagaya ng dati kong ginagawa.. I hope you ate it, take care please:)

Umiling ako, at binaba na ang phone. Why all of the sudden he's bringing back the past? Yung dati niyang ginagawa? For what? Sa halip na mainis ako ay tila may ibang emosyon akong nararamdaman na hindi dapat.