De Villiere #1: Countless Times

Kabanata 4

KABANATA 4

Sinag ng araw ang sumalubong sa akin kaya napapikit muli ako at iniwasan iyon. I hugged the pillow besides me. Napangiti ako ng maamoy ang kakaibang aroma, it smell so good.

I didn't know I have this kind of scent. Should I but as the same perfume as this? This is really good.

I do some stretching like a cat before I opened my eyes. This ceiling was unfamiliar hindi 'to ang kisame ng kwarto ko! Mas lalong hindi 'to kwarto ng kanino man!

What the-

My eyes grew bigger when I roamed my eyes around. Napahawak ako sa aking kumot ng mahigpit at biglaang pag kabangon. Napadaing naman ako ng maramdaman ang sakit ng aking baywang maging ang aking ulo.

"O my gosh!!" I squaled, when I realized I'm not wearing my clothes!

Biglaang pag bukas ng pintuan ng may kalakasan na nag agaw ng aking tingin. My lips parted when I saw this man?

"S-sino k-ka! Anong ginawa mo sa'kin?!"

Nakakunot ang supladong mukha nito sa'kin. He's wearing a shirt maging ang simpleng short na may kahabahan na hanggang tuhod niya. He's chest are broad, halos yumayakap na sa kaniya ang kaniyang damit.

His eyes remained on mine. Mas lalo kong umusad sa head board ng kama.

"C-convient boy! Oh gosh! Anong ginawa mo sa'kin?!"

"Try to remember what happened yesterday night, woman." He said in baritone voice.

Bahagyang umawang ang aking labi ng bigla s'yang umalis sa harapan ko. Malinis naman ang kwarto at sapat lamang ito sa kaniya. Maging ang kama ay may kalakihan rin.

Napahawak ako sa'king damit, hindi naman kasya sa'kin ang damit at mukhang mag isa lang s'ya rito, kaya duda ko'y wala sino mang babaeng narito!

Napapikit ako habang nakaupo na sa gilid ng kama, habang pilit na inaalala ang pangyayari sa kagabi.

I was.. drunk.

Pumunta ako sa building ito, just for the fresh air also the view. I gasped when flashback appeared on my mind, naalala ko ang pag alalay niya sa'kin maging ang pag kalasingan ko.

Tangina!

I slapped my forehead. Oh god, what did I do?!

Kumuha ako ng unan at sunod sunod na hinampas sa aking mukha. Afterwards, 
I buried my face on it, tumili at nag papadyak pa ang aking paa.

"Kumain kana."

I stopped when I heard his voice. Unti unti kong tinggal ang unan sa aking mukha. When I met his eyes, mabilisan kong winaksi papalayo sa akin ang unan.

He might think I'm crazy that's why I did it.

"P-pwede bang.. kunin ko nalang yung damit ko?.."

Fuck, lasing ako. Nalasing ako at sa pag kakatanda ko' tinulungan niya ako pababa sa hagdanan. Gosh! I'm such a burden!

He's crossing his arms in over his chest while his stares made me intimidate. Naka hilig siya sa may pintuan.

"So, you remembered?"

I slowly nodded. "Oo, pero.. m-may iba pabang nangyari bukod sa pag alalay mo sa'kin?"

Tumaas ang isa niyang kilay, kumibot ang kaniyang labi na tila pinipigilan ang pag ngiti. He cough and looked away.

"I'll give your clothes, wait here.." he said before he left me here.

Halos maihi ako sa kinakatayuan ko dahil sa hiya. Bakit ganuon ang ngiti niya? And why I'm here again? Oh great! Hindi niya alam ang bahay ko and maybe I'm asleep last night! Gosh, shame on me now.