𝙶𝚞𝚎𝚜𝚝 - 9

326 48 12
                                    

[Unicode]

ဦးနဲ့မျက်နှာချင်းမဆိုင်ဖြစ်တာ တစ်ပတ်ရှိပြီ မနက်ကျောင်းသွားတော့လဲ အစောကြီးထကာ ထယ်ယောင်းနဲ့ပဲသွားဖြစ်သည် အိမ်ထဲမှာလဲစကားမပြောပဲ
ကျွန်တော့်ဘက်ကရှောင်နေမိတယ် ဦးဘက်ကပြောစရာစကားလေးစလိုက်ရင် အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြကာပင် ရှောင်လိုက်သည်။
ညနေကျောင်းဆင်းတော့လဲ ထယ်ထယ်နဲ့သာ

ပြောခဲ့တဲ့စကားတွေအတွက် မျက်နှာပူတာထပ် ဦးဆီကထွက်လာမဲ့စကားလုံးတွေကို ရင်မဆိုင်ရဲတာဆိုပိုမှန်လိမ့်မည်
အတွေးများနေစဉ် တံခါးလာခေါက်တော့...

*ဒေါက် ဒေါက်*

"ဂျီမင်"

ဟင် ဒါဦးအသံပဲ
ငါ့ကိုဘာပြောမလို့လဲမသိဘူး ဒုက္ခပါပဲ

"ဂျီမင် အထဲမှာရှိလား"

"ဟုတ် ဟုတ် ရှိတယ်ဦး"

"စာကျက်ဖို့မလာဘူးလား"

"ဒီနေ့တော့မကျက်ဖြစ်တော့ဘူး ဦး
ကျွန်တော်ခေါင်းကိုက်နေလို့"

"ဒါဆိုလဲပြီးရော ဆေးသောက်ထား"

"ဟုတ်ကဲ့ ဦး"

တံခါးနားကပ်ပြီး ခြေသံနားထောင်ကြည့်လိုက်တော့
အောက်ဆင်းသွားပြီဖြစ်သည်
ဟူး ရင်တွေတုန်လိုက်တာ

ဒါနဲ့ ဦးကငါ့ကို ဆေးသောက်ဦးတဲ့
ဟီး ဒါဦးငါ့ကိုစိတ်ပူသွားလို့ပဲ ပျော်လိုက်တာ
.
.
.
"ပတ်ဂျီမင်!!!"

"ဗျာ ... ဗျာ"

"မင်းအဆင့်မင်းပြန်ကြည့်စမ်း မင်းအနောက်မှာ သုံးယောက်ပဲရှိတော့တယ် ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ"

"ဖေဖေကလဲ"

"ဖေဖေကလဲလုပ်မနေနဲ့ ယွန်းဂီကိုချည်းပဲ အားကိုးမနေနဲ့
ဟိုကအလုပ်နဲ့အကိုင်နဲ့ မင်းနောက်လဒီလိုပုံစံမျိုးရလာရင်
မင်းကိုငါ့အိမ်ပေါ်ကနေ မောင်းချမယ် သွားစာသွားလုပ်ချည်"

"ဟွန့် ဖေဖေကလဲ ဒီသားလေးတယောက်ထဲရှိတာကို ဆူပူနေလိုက်တာ တကယ်ပဲ"

ဆောင့်အောင့်ပြောဆိုကာ တက်သွားတဲ့ ပတ်ဂျီမင်ပါလေ...

"ဟိုကောင် ငါကြားတယ်နော်"

𝙶𝚞𝚎𝚜𝚝Onde histórias criam vida. Descubra agora