good lil boy : seongsang ✔

7°

Sarı saçlı Yeosang'ı seven tek kişi benmişim :(

🧃

Telefondaki mesajda takılı kalmıştı gözüm. Kimdi bana mesaj atan? Dondurmacıda olduğumu nerden biliyordu?

Vanilyalı dondurma diyince aklıma tek bir şey geliyordu.

"Hayır canım o değildir bence."

Sonradan fark ettim sesli düşündüğümü.

"Neden bahsediyorsun Yeosang?"

Bana boş boş bakan üçlüye döndüm.

"Yok, Yok bir şey. Kalkalım mı artık?"

"Olur."

Çantamı alıp ayaklandım. Bizden uzak duran Yeonjun ve Wooyoung ikilisine baktım. Aralarında fısıldaştıktan sonra yanıma geldiler. Yeonjun konuşmaya başladı.

"Biz Wooyoung'la yurda döneceğiz. Eğer bir şey olursa arayabilirsin."

"Bu kadar erken mi?"

"Matematik ödevini yapmam lazım. Son geceye kalmasın şimdi."

Kafamla onaylayıp sarılarak veda ettim. İkisi gözden yavaşça kaybolurken omzumda bir kol hissettim.

"Sonunda yalnız kalabildik."

Kızgın gözlerle Seonghwa'ya baktım. Omzumdaki koluna sertçe vurdum. Gülerek konuşmaya başladı.

"Sen sinirlenince çok şey oluyorsun."

"Ne oluyorum?"

"Tatlı."

Kızarmış yanaklarımı aldırmadan gözlerinin içine baktım.

"Acaba sen sinirliyken nasıl gözükürsün?"

"Denemek ister misin?"

"Nasıl yani?"

"Bana geçelim?"

"Hey! Aklına hep kötü kötü şeyler geliyor."

Ondan uzaklaşıp yürümeye devam ettim. O ise arkamdan bana yetişmeye çalışıyordu.

"Ya tamam beni bekle."

Yavaşlayıp yanıma gelmesini bekledim. Tekrardan kolunu omzuma atmıştı. Bu sefer bir şey demedim.

Bir süre yürüyüş yapıp sohbet ettik. Ama aklım hala bana mesaj atan kişideydi. O kişi her kimse beni yakından tanıyan biri olmalıydı. Yeonjun veya Wooyoung olamazdı. Çünkü onlarla en fazla 2 senedir tanışıyordum ve bu yüzden eskiden vanilyalı dondurma sevip sevmeyeceğimi bilemezlerdi. Asıl konu şu ki ben hiçbir zaman vanilyalı dondurma sevmemiştim. Sadece zorla...

Her neyse.

Elime değen sıcaklıkla birlikte bütün vücudum titredi.

"Hyung! Ne yapıyorsun?"

"Elini tutuyorum."