3.bölüm

43 11 8
                                    

Son kaşığı da  ağzıma alıp  arkama yaslandım   çok şükür bugünde doyduk .
babam
-yarabbi şükür elhamdülillah diyip bize dönerek ,çok geç olmadan kalkıp yatalım  yarın öğlene kadar eşyalar yola çıkmış olur bizde namazdan  sonra yola çıkarız diyip ayağa kalktı.
Annem de aseli alınca abim gülerek 
-biz yedik Allah artırsın sofrayı kuran kaldırsın
Diyip  kaçtı.yorgun olduğum için sesimi çıkarmadım,şuan tek  isteğim sofrayı kaldırıp bir an önce uykuma kavuşmak.son bulaşığı da makineye koyunca  arkama bakmadan  odama geçip pijamaları mı  giymeye başladım.
Şükür Allah'ım bugün de bitti.yatağıma çocukluğumda ki gibi zıplayarak girdim Allah'tan annemler ilk zıpladığımda   kırılan yatağımı  daha sağlam yatakla  değiştirdi de bu huyumdan  vazgeçmek zorunda kalmadım.alarmımı  da kurunca  uyumamak için hiç  bir sebebim kalmayacak . komodinin üstündeki telefonumu kalkmadan almak  biraz vaktimi  alsa da  sonunda başarabildim.
Ekran kilidini kaldırınca  bilinmeyen numaradan üç cevapsız arama, Allah Allah kim ki şimdi bu. Af Allah'ım af ama uyuyacaktım  ben, yarın arasam ne olur ki,ya önemliyse!
Yataktan doğrulup cevapsız numarayı açtım.Hadi kızım ara gitsin  nolcak sanki,  beni yiyecek hali yokya , boğazımı temizleyip sesimin düzgün çıktığından emin olunca arama tuşuna  basıp beklemeye başladım.

Okadar aramışsın  şimdi  niye bakmıyon telefona mübarek!

Tam  kapatmaya niyetlenirken   telefondan  sinirli bir ses  geldi.sanırım  uykudan kaldırdım.ah salak kafam ah  saat kaç olmuş bu saatte insan aranırmı?

-Aloo,Alooo
Ordamısınız,heyyy,  hasbinAllah  ya ,çattık

Telefonun  açık olduğunu bir an  için unutsam da  adamın  bağırış  sesinden  anlamış bulundum. adam bağırmıyor  kükrüyor  resmen ,cevap ver kızım  yoksa  bu adam seni telefondan  bile çiğ çiğ yer

- kusura bakmayın beyefendi  rahatsız ediyorum ama  bugün beni  üç defa aramışsınız ,önemli  olacağını düşündüğüm   için saate bakmayı düşünemedim  ve aramış bulundum  hakkınızı helal edin.

-bakın hanfendi ! inşallah yaptığınızdan  ders alıp  bi daha insanları geç vakitte  rahatsız etmemeyi öğrenmişsinizdir.sonuçta herkes benim kadar anlayışlı olmayabilir

-ukala sen misin anlayışlı bee, bi dövmedigin kaldı
-bir şeymi  dediniz hanfendi?
Sesli mi düşündüm ben ya aman  kızım ne dert ettin az bile dedim  o pis mendebura  

-Diyorum ki beni  arama sebebinizi  söyleseniz de  bu konuşma  bitse de , sizle daha fazla  muhattap olmasam

-ben sizle  muhattap olmaya   bayılıyorum çünkü

-bir şeymi dediniz anlayamadım ?
-yok bir şey size demedim ,bir dakika evet sizi  üç defa aramışım  ama bakmaya  tenezzül etmemişsiniz.

-hasbinallah ya ,bakın beyefendi  öncelikle tenezzül etmedim değil,duymadığım için bakamadım , ikincisi sizin bildiğinizi sanmıyorum ama  insanlık hali, ayrıca  artık beni neden aradığınızı söyleyin de  bu konuşma bitsin aaa

-innesabirin, öncelikle siz Amine Sina yılmaz sınız doğru muyum

-evet ,sâdete gelin lütfen
-ben atandığınız  lisenin müdür    yardımcısı Ali İmran şahin ,imzalamanız gereken acil belgeler  var  ve iki gün içerisinde gelip imzalamanız gerekiyor.umarım açıklayıcı olmuştur?

Alaymı ediyo  bu beee, pis mendebur müdür yardımcısı olmuşsun ama adam olamamışsın. Peki muhattap olmaya dayanamadığım adamı her gün görecek olmam  hayır hayır bu bir şaka olmalı.

-oldu Ali İmran bey  oldu  başka bir şey yoksa iki gün içerisinde okulda olurum iyi günler
-iyi günler
Aldık mı başa belayı , hayır şimdi nasıl bakıcam   o pis mendeburun  yüzüne ,af Allah'ım af inşallah unutur beni,unutur ya niye unutmasın ki .ben hatırlanacak insanmıyım?
Allah'ım nolur unutsun. Vay arkadaş  eskiden arkadaşlarım doğum günümü hatırlamıyorlar ,bana değer vermiyorlar   diye  üzülüyodum. Şimdi ya  adam beni hatırlarsa diye üzülüyorum.acaba benmi ne istediğimi bilmiyorum?
Yok yok kesin alay edicek benimle  en iyisi uyumak  belki uyanınca bu kabus biter.
Sabah alarmın sesini duymamla ezan okunduğunu anladım.alarmı kapatınca  aklım dün gece   yaşananlara  gitti,belki gerçekten kabustur. Bunu anlamanın  tek yolu arama kayıtlarına  bakmak , besmele çekip arama kayıtlarına bakınca içimde birşeylerin  kırıldığını hissettim.koca bir hayal kırıklığı

-amine kızım uyandınmı?
Uyandım anne  uyandım abdestimi alıp  geliyorum.
Bu sabah evdeki son günümüz olduğu için   cemaat halinde kılıcaz namazımızı .bizim veda şeklimizde  böyle işte

-tamam  kızım bekliyoruz seni
Çabucak abdestimi alıp seccademle salona geçtim  bizimkileri görünce

-hayırlı sabahlar yılmaz ailesi!
abim bir gözünü açıp diğerini kapatırken oldukça komik gözükse de ayrılığın hüznündenmidir  tebessüm etmekle yetinebildim sadece.

-hayırlı sabahlar kızım ,çok geç olmadan kılalım namazımızı
Babamın imamlığında  biten namazlarımız ve  hepimizin  yüreğinde  çıkacağımız  bu yeni yolun bizim için hayırlı olması  duası vardı.

Kahvaltıdan sonra babam ve abim nakliye aracına eşyaları yükledi. araç yeni evimize doğru  yola çıkarken  bizde abdestimizi alıp evden çıktık .arkamı dönüp evimize son kez baktığımda ,abimle uğraşmalarım,annemle babamın şakalaşmaları gözümün önünden film şeridi gibi geçiverdi. Önüme dönüp gözyaşlarımı silerken ,Yılmaz ailesinin de duygulandığını  gizlenmeye çalışan göz yaşlarından  anlamış oldum.

babam;
-hadi oğlum çalıştır  arabayı da gidip namazlarımızı eda edelim.

-tamam baba ,hadi geçin arabaya ,yakındaki camiye sürüyorum ozaman
Babamın  onaylayan ifadesiyle  hepimiz arabaya  geçtik.asel kucağımda uyumaya  başlayınca  tebessüm edip  yanağına öpücük kondurdum.annem hala üzerindeki  duygusallığı atamamış  dışarıyı seyrediyordu. 15 dakikalık yol sonunda  camiye geldiğimizi anladım  annem arabada  durup aselle beklerken biz namazlarımızı kıldık daha  sonra ben aseli alınca  annem namazını kılmaya gitti .annemin de gelmesiyle  yolculuğumuz  başlamış oldu. 12 saatlik yol  ve ara ara geçen dinlenmelerle  Posof'a yaklaşmış  bulunduk sanırım tabela da yazdığına  göre  ılgar  dağındaymışız. Ardahan'ı geçtikten sonraki ilçelere, köylere baktığımda pek gelişmemişti, evler eski yıkık dökük ağaç desen varla yok  arası   Posof nasıl bir yer acaba   çok merak ediyorum  hakkımızda hayırlısı artık.
İçimdeki tatlı heyecanla ilerlerken  Posof yazan  tabelayı gördüm ,o an çok farklı hissettim.sanki yıllardır eksikmişim de  tamamlanmışım  gibi .
Anlamadığım ise yabancı olduğum memleket bana nasıl bu kadar tanıdık gelebilir.garip ama  galiba bu şehirde bana ait bir şey var, hissediyorum.hayrolsun  bakalım.  görelim mevlam neyler neyler güzel eyler
Bu bölümü de  güzel bir sözle bitirelim ozaman

"Gönül öyle yol geçen hanı değil dergahtır.
Öyle paldır küldür girip çıkılmaz
Günahtır."
                           Mevlana




ZEMHERİ  DE UMUTHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin