Abi Kompleksi

Bölüm 6 - Kızdan Kız Kılığına Girmesini İstemek?!

   SELAM BEN YGSYE GİRECEK OLAN 97Lİ JİNDA!!! 

   Biraz ara vermiştim, stres atmak için geldim geri TT.TT 2 haftadan az kaldı YGSye. Gerçi hiç stresim yok... Acaba neden? Kendime de güvenmiyorum halbuki asnfsajlgndsl Neyse bölümü okuyun siz ben de kendi halime yanayım asgsdhfsdh

   Keyifli okumalar. 

   (Bölümü okuyan YGSye girecek öğrenciler varsa hepsine şimdiden başarılar *hartu*)

   .

   .

   .

               * ~~~ * ~~~ * ~~~ *

   .

   .

   .

   "Ne yani siz ho-homo musunuz?" Kaslı çocuk bir anda tüm havasını yitirmiş titrek eliyle bizi işaret ediyordu. Üstümde hissettiğim bakışlar abimin arkasına biraz daha sokulmama sebep olmuştu. Bunun sonucu karşımızda duran kalabalıktan bayılma sesleri yükselmişti.

   "Siz aşağılık herifin tekisiniz... Ayşş!" Chanyeol oppam kafasını sertçe kaşıyıp, bir adımla karşısında ürkek bir şekilde duran erkeklere yaklaştı. Tabi onların geri adım atması kaçınılmaz olmuştu.

   "D-daha yaklaşma." Başkan yine titrek ellerini sağa sola saklayarak devam etmişti.

   "Yosub benim kardeşim."

   "Ha?!" İlk tepki ikizlerden gelmişti. Abim onlara sert bakış atınca ikiside mum olmuştu.

   "He?!" Ha ve he sesleri kalabalık içinde yükselirken sıra bana gelmişti.

   "Haaa?!" Abime bunu nasıl söylersin bakışlarımı atarken o yanıma gelip bana omuz attı. Bana susmamı işaret ettikten sonra kafamı kolunun altına alıp ezdi.

   "Evet o benim öz ve öz küçük erkek kardeşim." Erkek olduğumu bastırarak söylemişti. Kız olduğumu söylememişti yani bu benim buraka kalacağım manasına mı geliyordu? Gülümseme tüm yüzümü kapladı ama acıyla yine somurttum, hala kafamı ezerek canımı yakmaya devam ediyordu. Sırrımı sakladığı için kendine kızıyor olmalıydı ve benden acısını çıkarıyordu. 

   "Yah!" Aklımdan Oppa sözcüğü geçmişti ama zar zor dudaklarımı bastırıp reflekslerimi tuttum. "Hyung! Hyung, dur!" Ben çırpınırken abim kahkaha atıyordu. Demiştim işte acısını benden çıkarıyordu...

  "Oh, bu yüzden Chanyeol hyung onu korudu." Kalabalık arasından yükselen sesler beni rahatlasada kafamı sıkan kol hala rahatlamamıştı. Az daha tepinmem sonucu abim beni rahat bıraktı.

   "Yani bu yüzden bu kadar yakınız... Yanlış anlamayın."

   Başkanın yanında dikilen çocuk bize şüpheyle baktı. Ağzını hayıra açmayacağı her halinden belliydi.

   "O zaman neden daha önceden bir kardeşin olduğunu söylemedin?" Yutkunmuştum... Seslice.

   "Çünkü okula benim kardeşim olduğu için geldi gibi dedikodular çıkmasını istemedim." Çocuk tatmin olmamış bir şekilde baktı yine. Abim sözlerine devam etti. "Ayrıca 2 tane üvey kardeşim var ve ikisi de bu okulda." Millette bir şaşkınlık dalgası olmuştu.

   "Kim onlar?"

   "Himchan ve Shimchan. Onlarda bu sene geçiş ile gelen öğrenciler. Ayrıca ikizler." Abim eliyle arka tarafı işaret edince ortası tamamen açıldı ve ikizlerin kulaklarına kadar sırıtan suratları gün yüzüne çıktı.