Gözlerim acıyordu. açamıyordum öldüm sanırım. Bir an tüm hayatım gözümün önünden geçti ve elimi sıka sıka kangren eden Yeşimi hisseder hissetmez gözlerimi açtım. Yeşimin gözlerine neler olmuştu böyle ?! Kızarmış,kanlanmış .. Gözlerimi açtığımı görünce yeşim daha fazla ağlauarak "uyandıııııııı" diye bağırdı. Ağlarken boynuma atladı ve söylenmeye başladı " Yalan söylediler ölecek , çık artık odadan dediler Ceren. ama ben inanmadım .inanmadım senin öleceğine !!" Allahımm nasılda üzülmüş benim için . Konuşamıyordum . sanki içten biri ağzımdan çıkacak sözcükleri kendine doğru geri çekiyordu. İçeri bir kaç tane doktor dalınca ( dalınca dedim çünkü içeri resmen hücum ettiler ) Yeşim sarsıldı ve onlara doğru dönüp " yalancısınız !! Yalancıı " diye bağırdı ve elindeki ilaçları gösterek " Ben sizin yüzünüzden bir aydır bu sakinleştiricileri içiyorum ! " Ne yani ben bir aydır uyuyormuydum ?. " Hanım efendi sakin olun ve hastayı kontrol etmemizi engellemeyin " tepki veremiyordum. ne olmuştu bana felç mi olmuştum yoksa ?!. Yeşim kenara çekildi ve bana her baktığında daha fazla ağlıyordu ve Allah'a şükürler ediyordu. Doktor gözüme ışık tutunca hareket ettim . Gözüm acıyor lan yapmasana !! Derdim elimde olsa ama konuşamıyordum işte. Doktor denen piç neler olduğunu anlamışcasına başını salladı ve Yeşime dönüp " Geçirdiği şiddetli kazanın şokunu hala atamamış üzerinden. Onu kendini rahat edeceği bir ortama yerleştirmemiz ve asla ani tepkiler , stresli davranışlarda bulundurmamalıyız" ne biçim konuşuyor la bu adam . Yok kaza "geçirmiş" yok rahat ortama "yerleştirelim" filan ?! . Yeşim , " Bizim evimiz ! Yani benim evimde rahat edecektir " dedi . Doktor bana dönerek " Bir de hastamıza soralım . Söyle bakalım rahat edermisin orda?" Lan mal oğlu mal k-o-n-u-ş-a-m-ı-o-r-u-m. Kendimi zorlayarak başımı evet anlamında salladım . Dontorlar Yeşime bir şeyler daha amyleyip odadan çoktılar . Yeşim bana dönerek hızlı hızlı bir şeyler söyledi ama üzgünüm yeşim dediklerinden bir şey anlamıyorum . Beni bir hemşire tekerlekli sandalyeye bindirdikten sonra Hastaneden çıktık sonunda . O ara yaşadığım şok yüzünden arabaları görünce gözlerimi kapatıp "EGEEE" diye bağırdım be Yeşim direk önüme geldi " Söyle ? Konuş . Lütfen devamını getir " dedi ağlayarak . Bende bir yandan ağlarken sonunda konuşabildiğimede sevinmiştim. " Ege . Ege öldümü ? ! " Yeşim bana sarılarak " Hayıır . hayır tatlım ona bir şey olmadı . Sadece alçak doktorlar sana öldü diyince o da şoku atlatabilmek için İngiltere'ye gitti " tam bir şey daha diyecekken eliyle ağzımı kapatıp yorma kendini eve gidince ayrıntılı bür şekilde konuşuruz " diyince onu zorlamadan sustum ve bir an önce eve gitmeyi bekledim ..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARIMCI MELEK
Genç KurguGözlerimi açtığımda yine bom boş bi evdeydim. Ailemle yaşıyorum ama sürekli seyehatlere çıkıyorlar ve beni götürmüyorlardı. Kimsesizim bile denilebilirdi. Bende bu durumu fırsat bilip tek dostum olan yeşim' i çağırırdım ve bizde kalırdı. Yeşim benim...
