Bölümün sonunda kitapla ilgili ufak bir açıklama var, okursanız sevinirim.
İyi okumalar herkese :)
Sinirle kapattı perdesini genç kız. Yatağına geri oturduğunda sıkıntıyla ellerini geçirdi saçlarının arasından. Abisi Akın günlerdir ortalıkta yoktu. Kutay her konuştuklarında meşgul olduğunu, eve bu gece döneceğini söylüyordu. Ancak Akın bir türlü dönmemişti eve.
Adamın eve gelmeyişi Karaca'yı da zora sokuyordu. Her sabah ailesine Akın'ın çok geç geldiğini, sabah da kimse uyanmadan çıktığını anlatıyordu. İlk başlarda inanıyorlardı Karaca'ya ancak zaman ilerledikçe şüphelenmeye başlamıştı Koçovalılar. Hatta bu sabah Cumali amcasının Salim'e Akın'ın gelip gelmediğini sorduğunu bile duymuştu.
Akıllı bir kızdı Karaca. Amcalarından birinin elbet soracağını düşünerek kapıdaki iki adamı da tembihlemişti. İlk başta yalan söyleyemeyiz biz deseler de Karaca Akın'ın yeni bir iş hazırlığında olduğunu, Çukur'a destek çıkacağını söylemiş bir şekilde ikna etmişti.
Kafasını yerden kaldıran kızın bakışları her şeyden habersiz uyuyan kuzenine takıldı. Keşke onun kadar dertsiz olabilseydim dedi bir an içinden. Ancak bunu düşünmeye bile vakti yoktu Karaca'nın. Bu durum zaten bozuk olan sinirlerini daha çok bozarken sessiz ama hızlı bir şekilde kalktı yataktan.
Sessiz adımlarla odadan çıkıp Akın'ın odasına girdi. Birkaç saniye odanın içinden evi dinlediğinde kimsenin uyanmadığına karar vererek elini telefonuna attı. Bu gece sayamadığı kadar çok aradığı numarayı yeniden aradı. Açılmayan telefonla sinirlerine hakim olamayan kız sinirle yatağa fırlattı elindeki telefonu. Telefonun yatakla buluşmasıyla odanın kapısının açılması bir oldu. Kız çığlık atmamak için ağzını kapatırken odaya giren Vartolu'yu görmesiyle korkuyu tüm hücrelerinde hissetti.
''Kara kızım? Hayırdır niye uyanıksın bu saatte?''
''Amca ben...''
''Gelmedi dimi yine o hayırsız!'' diye sinirli bir şekilde saçlarını karıştırdı adam. ''Nerede bu günlerdir? Bir şey dedi mi sana?''
''Yok amca geliyordu her gece de-''
''Karacam, güzel kızım hadi anladım o öküzler kızmasın diye yalan söylüyorsun da bana niye söylüyorsun amcam?'' diyerek yumuşak bir tonla konuşan adam kızın yanaklarını avuçlarının arasına alarak okşadı.
Kız hafiften tebessüm ettiğinde Vartolu kızı kollarının arasına çekerek ufak bir öpücük kondurdu saçlarına.
''Gelsin o Akın efendi bir eve en çok seni böyle uykusuz bıraktığı için kızacağım ona!''
Adamın sesindeki o küçük alayı yakalayan Karaca kıkırdadı amcasının kolları arasında.
''Amca...'' diyerek çekti başını adamın göğsünden. ''Akın da Kutay da açmıyor telefonlarımı-''
''Ben gider getiririm şimdi onu sen uyu-''
''Amca sen çıkarsan uyanır evdekiler.''
''E ne yapacağız?'' dedi Vartolu ellerini beline yerleştirirken.
''Aslında ben hızlıca-''
Kızın ne diyeceğini anlayan Vartolu elini kaldırarak kafasını sağa sola salladı.
''Hayatta olmaz'' dedi. ''Seni o kadar kavga meraklısı manyağın yanına göndermem!''
Amcasının karşı çıkacağını elbette biliyordu Karaca ama bir şekilde ikna etmesi gerektiğini de biliyordu.
