Δεν ηξερα πια τι να κανω, ρωτησα κατι περαστικους εαν την ειδαν διχνωντες την μονη φωτογραφια της που εχω.
(...)
Μετα απο αρκετα λεπτα αγχους ενας περαστικος μου ειπε πως την ειδε εδω κοντα, αν και καποιος απεριποίητη
Βεβαια, εξαιτιας μου.
Ελπιζω να ειναι καλα. Θα ειναι, ετσι?
Μολις πεταξα το τσιγαρο απο το παραθυρο ειδα μια κοπελα στις αναλογιες της Μελινας στο πεζοδρόμιο λιγο πιο μπροστα μου.
Κατέβηκα απο το αμαξι και πλησιασα βιαστικά.
Φωναξα το ονομα της αλλα δεν γυρισε.
Μπηκα μπροστα της.
Ηταν ΑΥΤΗ!
Μια ανακουφηση στην καρδια μου.
«Τι θες Αρη?»
«Ηθελα να σου ζητησω συγγνωμη.»
« Ωραια το εκανες, τωρα μπορεις να φυγεις.»
«Θυμωσες?» Ρωτησε σηκωνοντας το φρυδι μου στο κατεβασμενο προσωπο μου που ρύθμιζε το ρολοι μου
«Οχι, γιατι αλλωστε? Κοιταξα ειρωνικα τα ρουχα μου, και τα ξυπόλυτα ποδια μου.»
«Συγγνωμη, ελα να σε παω σπιτι.»
«ΟΧΙ! Δεν παω πουθενα μαζι σου, ΟΧΙ ΞΑΝΑ, Αρη!»
«Και θα μεινεις στον δρομο? Μονη? Νυχτιάτικα?» Ρολαρισε τα ματια μου φουσκονοντας τα μισάνοιχτα χείλη ασυνιδιτα
«Αρχιζω να πιστευω οτι ειμαι πιο ασφαλης εδω εξω παρα με εσενα.»
«Οχι, μην το λες αυτο.»
«Το ξερεις, και οι δυο το ξερουμε.»
«Μπες στο αυτοκινητο να σε παω σπιτι.»
«Ασε με δεν θελω.»
«Μας κοιτανε.»
«Αν δεν θελεις να μας κοιτανε τοτε φυγε!»
«Οχι χωρις εσενα»
«Μην παριστανεις οτι σε νοιαζει.»
«Με νοιάζει, γαμωτο τραβά μεσα»
BẠN ĐANG ĐỌC
𝐍Ｅ𝓌 𝕃𝒾ƒ𝐞
Lãng mạn*4ο Βιβλίο* Ο Αρης : Ως γνωστό, το bad boy του σχολειου, μετριόφρων και φυσικά διαβολικα μυστήριος Η Μελίνα: Ενα ομορφο, γλυκο εφηβο κοριτσι. Καλη μαθήτρια που αναγκάζεται για οικονομικους λόγους να μετακομίσει στην γιαγια της σε μια νεα πολη-ζωη...
