Κεφαλαιο 27

86 10 2
                                    

«οκ οκ, μην θυμωνεις.»

«Δεν θυμώνω.»

«Ω! Ναι το κανεις.»

«ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΜΟΥ!»

«Οκαυυυ!»

«Ωραια! Τωρα θα γινω και παλι μούσκεμα χαρις σε εσενα.»

«Συγγνωμη.»

«Θα παω μεσα να σου φερω μερικα σκεπασματα.»

«εμ...οκ ειπε αμηχανα θα ελεγα.»

Στον ιδιο ρυθμο αθόρυβα μπηκα στο δωματιο μου ψαχνωντας για σκεπασματα και κανενα μαξιλαρι, βρηκα ενα ξεχασμενο πουλόβερ του...ξερετε ποιου, ναι του Αχιλλεα (πρωην/ πρωτο αγορι της)

αναγκαστικα θα του παω του παππου μου το παντελονι

Γεματοι τα χερια οσο πιο αθορυβα εφυγα για το γκαραζ

(...)

«Δεν ερχεσαι να βοηθησεις λιγακι?»

«Ναι φέρε εδω» ειπε περνοντας μου τα απο τα χερια αγγιζωντας τα δικα μου κρυα χερια με τα δικα του που ηταν τοσο ζεστα.

«Φαίνονται πως θα με κρατησουν ζεστο» ειπε για να σπασει την αμήχανη σιωπη

«Ναι...οριστε φορα αυτα τα ρουχα που ειναι στεγνα»

Ανασήκωσα το φρύδι του και εβγαλε την μπλουζα

Damn!

Είχα σκαλωσει για μια στιγμη, γιατι καθε φορα  φεναιτε ολο και πιο δυνατος?

Oh Damn

Οταν πλησιασα με μερικα μικρα βηματα ειχα δει μερικα τραυματα, φαίνονταν σαν να ηταν καπως παλια

«Τι κοιτας» μου διεκοψε τις σκεψεις

«Τιποτα φορα το» πεταξα το φουτερ επανω του

Γελασε στην επιτυχημενη του προσπαθεια να παρει το φουτερ στον αερα

«Αυτο μου ειναι μικρο!» Φόρεσε το φουτερ το οποιο εφτανε μεχρι τον οφελο του

Προσπαθησα να μην γελασω με το υφος το οποιο κοιτούσε το φουτερακι.

It was so damn hard

Γελασα, αλλα αμεσως πηρα το σοβαρο μου υφος.

𝐍E𝓌   𝕃𝒾ƒ𝐞Donde viven las historias. Descúbrelo ahora