Κεφαλαιο 10

97 16 2
                                    

«Μαλιστα...οποτε αυτα.»

«Ναι.» απάντησα αμηχανα εφοσον δεν ειχα ιδεα για το τι αλλο να πω

«Να πηγαινω σιγα-σιγα» του λεω

«θα σε παω εγω.»

«Οχι παω....βασικα θα ερθει ο παππους μου να με παρει.»

«Σιγουρα?»

«Ναι»

«Καλα περασαμε.»

«Ναι, μα ξερεις δεν ξεχναω τα χθεσινα»

«Τα οποια μονη σου προκάλεσες»

«Οχι εσυ έφταιγες!»

«Ψεμα! Καταρχας ουτε που σε ειχα καλέσει στο παρτι ΜΟΥ!»

«Να τα μας και αυτα»

«Μονη ήρθες...αληθεια γιατι?»

«Αα μια χαρα ειμασταν τι αρχισες?»

«Βασικα εσυ το αρχισες.»

«Ααα αληθεια θα φυγω πριν μου σπασεις τα νευρα»

«Ναι φύγε τωρα...λες και δεν το ξερω οτι θα φυγεις για να αποφύγεις να απαντησεις»

«Σε τι ακριβως?»

«Γιατι ηρθες ακαλεστη στο σπιτι μου? Επειδη σου αρεσα τρελα και ενας θεος ξερει τι θα μου εκανες εαν δεν υπηρχε κοσμος»

«Αληθεια τωρα?»

«Ναι! Μα και φυσικα! Εισαι νεα εδω που ξερω εγω τι  ανθρωπος εισαι»

«Αααα δεν θα τα παμε καλα! Φευγω .»

«Ναι, καλα θα κανεις» ειπε και εφυγα

Παιδια το παιδι δεν ειναι καλα αληθεια τωρααα. Πανω που σκεφτομουν πως ειναι συμπαθητικός

ΝΑΙ, ΚΑΛΑ!

(....)

Πρεπει να εχει καποιο λεωφορείο ετσι? Δεν περιμενω τοση ωρα αδικα σωστα?

Οχι ο παππούς μου το ειπε ξεκαθαρα οτι θα εχει αλλα που ειναι

Έχασα το λεωφορείο δεν εξηγείται αλλιως.

Ηταν λίγο σκοτεινα, αν και ηταν μονο 5 η ωρα το απόγευμα.  Τα γκρίζα σύννεφα κάλυπταν τον ήλιο και σιωπηλά προσευχόμουν στον Θεο να μην βρέξει.

𝐍E𝓌   𝕃𝒾ƒ𝐞Onde histórias criam vida. Descubra agora