Κεφαλαιο 33

142 7 3
                                    


Θα καταλαβει, θα χαρη πολυ για εμενα. Θα ελεγε σιγουρα να παω μαζι με τον Αχιλλεα αν ηταν εδω....

«Ω, ενταξει ας παμε για εναν καφέ!»

....

Κατα το διαστημα που περπατουσαμε μπορω να πω πως το μονο που με ανυσηχουσε ηταν ο Αρης. Αυτο το παιδι ειναι τοσο δυπολικο που δεν μπορω να φανταστω τι θα μπορουσε να επυτιχει τελικα...

Παρολα αυτα βασιζομαι σε εσενα θεε μου, καθυσηχασεμε...αφφφ

"Εει Μελινα!" ακουσα την φωνη του Αχιλλεα τοσο δυνατα που νομιζω πωσ ως εδω εχει φασει η ακοη μου.

"Γιατι φωναζεις τοσο δυνατα?"

"Που ταξιδευεις?"

"Καλα ειμαι, ολα οκ." απαντησα προσπαθοντασ να εστιασω οτι βρισκομαι και παλι διπλα απο το πρωην αγορι μου οπου επι μηνες σκεφτομουν.Τοσες προσπαυεις να τοθ κεντρισω την προσοχη! χαρησ τοθ Αρη, θα του χρωσταω τεραστια χαρη.

"Κοιτα, γνωριζω πως δεν ημουν σωστος αλλα δωσε μου μια ευκαιρια." ειπε και πηρε απαλα το χερι μου και σταματησαμε στο κεντρο του πεζοδρομιουπου περπατουσαμε

Εφερε το προσωπο του διπλα μου και ακπουμπησε σιγα-σιγα τα μετωπα μας. Πλησιασε το χερι του και απομακρινοντας τα μαλλια μου απο το προσωπο μου.

"Μου ελειψες Μελινα"

"Και εμενα,σε εψαχνα, περιμενα τοσο πολυ ενα μηνυμα σου, ενα τηλεφωνημα, κατι!" εφυγα απο το αγγιγμα του

"το ξερω μωρο μου, το ξερω."

"Μου ηταν δυσκολο...περισσοτερο απο οτι σε εσενα,σε σκεφτομουν συνεχως μου ηταν αδυνατο να ξεκωλησω απο το κινητο περιμενοντασ να σου πω πως περασα την μερα μου..."

"Ημουν βλακας!Πιστευα πως αν δεν μικλουσαμε θα μου ηταν ευκολοτερο να σε ξεχασω, προσπαθουσα πολυ στο να μην σου απαντησω."

"Γιατι ηρθες τωρα!"

"Καταλαβα πως παντα θα σε αγαπω οσοι μηνεσ ακομη και οσο χρονια περασουν."

"Δεν ξερω κατα ποσο θα ηθελα κατι περισσοτερο πλεον απο φιλοι μαζι σου, με πληγωσε. Νομιζα πως εγς ειχα κανει κατι λαθος και μου πηρε καιρο να συνειδοποιησω πως δεν εφταιγα εγω, απλα με ξεχασες και προχωρισες, ενω εγω σε περιμενα" ενα δακρυ αρχισε να κυλαει στο μαγουλο μου

"Μη, μη κλαις μωρο μου." σκουπισε το δακρυ μου και πλησιασε, αυτη την φορα τα χειλη μου.

ενιωσα την υγρη υφη τον χειλιωντουν να ακουμπανε τα δικα μου. Δεν ξερω τι ενιωσα μονο οτι τιποτα δεν ειναι το ιδιο με παλια. Αφοτου τον αφησα να με φιληση σκεφτηκα εαν αξιζει να ειμαστε ξανα μαζι.

Τον αγαπω...

αν τον αγαπουσα ομως δεν θα το σκεφτομουνα. παρολαυτα σιγουρα αν δεν τον αγαπουσα δεν θα ενθουσιαζομουν οταν τον ειδα, και δεν θα τον αφηνα να με φιληση.

Γελασε αφου σταματησε να με φιλαει

"Γιατι γελας?"

"Ακομα αγοραζεις αυτες τις τσιχλες φραουλας,που σου ειχα φερει οταν ειμαστεν μικροι;."

"Πως το ξερεις;"

"Τις γευτικα."

𝐍E𝓌   𝕃𝒾ƒ𝐞Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang