«𝐑𝐞𝐝 𝐖𝐢𝐧𝐞»|𝑻𝒂𝒆𝑲𝒐𝒐𝒌

|six|

ŞUAN ÇOK MUTLUYUUUM!!!

GÜZELİM 1K OLMUŞ!!!🥳🥳🥳
Bu yola çıkarken hiç düşünmemiştim tutar diye. Bazı yanlışlıklarım oluyor evet ama yine de bu kadar sevgi görmesi beni çok mutlu etti😘😘😘😘Çok teşekür kaplanlarım. Bu yüzden size güzel bir hediyyyyem olucak. Bol bol yorum yapın lütfen. Hisslerinizi görmek istiyorum jsjsj

1k şerefine en uzun bölüm 1.🔞
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Alfa Min uyanmadımı hala?"

Şuanda yanan ahşap evin karşısında durmuş, Jin hyung ile konuşuyorduk. Geçen gün yaşanan tadsız olaydan sonra Jimin ve Alfa Min biraz olsun toparlanmışlardı. Kendilerine gelmiş biraz dinlenmişlerdi. Ama şimdi dinlenmek zamanı değildi.

"Delta'm, Güney sınırlarında bir kaç düşman tarafına ait izler bulduk. Bilerek çizilmişler." Üçümüz de hızla yürüyerek evin yakınlarından uzaklaşmıştık. Jin hyung bir şeyler anlatıyor, ben ise onların arkasından gitmeye çalışıyor, gelicek olan tehlikeye yüzünden endişeye kapılmıştım.

"Beta, sürüye söyle, hazırlansınlar!" derin nefesini boğik sesi arasında vermişti. Ben ise bu tona irkilmiştim.

"Ama Alfa Min?"

"Sana ne diyorsam öyle yap Beta!" bir anda bağırmış, hırıltı çıkan sesi ile sğır fermon salgılamaya başlamıştı. Elimde olmadan korkmuştum. Ve istemsizce ben de fermon salgılıyordum. Ama bu sefer lanet değil de şükretmiştim.

Derin nefes almış, kızarmış kuzguni gözleri sakinleşmişti kokumla. Arkaya dönmüş, bana bskmıştı. Burukça gülümsemişti. Sonra Jin hyunga dönmüştü.

"Özür dilerim hyung. Bir Delta olsam da sen benden büyüksün. Kusura bakma."

Bu adama nasıl aşık olmamak olurdu ki? Kası var, yakışıklılığı var, beyaz teni harika izler için bekliyor. Bir sürü lideri de olsa her zaman büyüklere hürmet eder, onlara emir vermezdi. Acaba nerden geliyordu diye merak ediyordum. Sesi ayrı güzel, konuşması ayrı güzel. Fedakarlık desen o da var. Bu adama aşık olmamak imkansızlık gibi bişeydi.

"Taehyung?"

Bana bilmem kaçıncı seslenişinden sonra aptal düşüncelerden sıyrılmış, yüzümü inceleyen adama bakmıştım.

"Taehyung, eve gitsen iyi olur."

Bunu birden söylemesi beni rahatsız etmemişti. Aslında üçümüzü de rahatsız eden ağır fermonlara sahip olan ve bize yaklaşan 7 Alfa'ydı. Sınır bölgesinde yaşanan yangından sonra araştırma için gelmiştik. Keşke gelmeseydik dediğim anlardaydım.

"Omega git! Hemen!"

Yavaş fısıltısını bir tek ben duymuştum. Aslında gitmek istemiyordum. Ona bir şey olur diye korkuyordum. Ama gitmem lazımdı. Ona yaklaşmış hızlıca ama bir o kadar da tutkulu bir öpücüğü dudaklarına bırakmıştım. Gözlerimi kapatmış, sakin kalması için fermonla onu uyarıyordum. Daha sonra ondan ayrılmış, hızlı gitmek için kurt formuna dönüşmüştüm. Gri kürküm ve mavi gözlerimle... Aylar sonra...

"Benim omegam"

İçimdeki kurt onun kokusunu daha da iyi algılıyordu. Daha mühürlenmemiştik. Gerçekleşmemişti. Ama hissediyorduk. Birbirimizi hissediyorduk. Bana burukça gülümsemişti. Kafamı koluna sürtmüş, geri dönüş yolunu bulmuştu ayaklarım. Dört ayak üzerinde koşmak uzun zamandır yapmıyordum. Bu yüzden hızlı davranamıyordum.