Hapless Beings

Chapter Five

5 - Surprise

Keana

May narinig akong kumatok sa pintuan ng kwarto ko at kalaunan ay bumukas ito. Si Mama Mexie pala.

"Yes po?" magalang kong tanong sa kanya.

She smiled at me bago naglakad papalapit sa akin habang nakatago ang mga braso sa likuran niya, parang may tinatago sa akin. "Remember the gift that I'm talking about? The one that I told you last time?"

Oh, the one that she said yesterday. Yep, yesterday, hindi kasi natuloy kahapon, marami pa kasi siyang pasyenteng inasikaso. I nodded at her.

"Ito na 'yun. Charan!" She showed me something that I've wished for how many years. An enrollment form from my dream school. Maybe she went there yesterday at plano niya sanang ibigay kahapon agad kaso na-postpone.

My eyes started to water and I looked up to the ceiling, preventing it to fall. I sighed then stared back at her. Nagtatalon ang puso ko sa tuwa pero nag-aalinlangan ako kaya tinanong ko siya.

"Pero paano po 'yung sakit ko kung mag-aaral po ako sa paaralan? Paano po kayo?" At, paano na rin si Jaxton?

She just chuckled then sat beside me. Hinaplos niya ang buhok ko at pinasandig ang ulo ko sa balikat niya. "Nako, ang anak ko ang bait talaga, mas iniisip pa ang iba kaysa sa pag-aaral niya. It's okay naman to study in a school basta may limitations ka," kalmado at mahinahong sabi niya sa akin.

"P-Pero kasi..." Inalis niya muna ang ulo ko na nakapatong sa balikat niya 'saka ako hinarap, malungkot ang mukha. Oh no, I don't meant it that way.

"You don't want it?" She's almost frowning, sad about my indirect rejection. I immediately shooked my head, disapproving.

"Hala, Ma, hindi po. Gusto ko po 'yan, talagang-talaga. Kaso pa'no po yung sakit ko? Baka hindi po niyo ako mamonitor ng maayos, knowing you, medyo napra-praning ka na po 'pag nasa rooftop ako at walang kasama," she chuckled at what I said, totoo naman kasi. I continued on what I'm saying, "Kayo? You can..." Lumikot ang mga mata ko at nakita kong dumaan sa hallway ang isang binata. Naalala ko bigla si Jaxton, si Jaxton na gustong makapag-aral tulad ko. "...give it to someone that wishes for that, too."

Napataas ang kaliwang kilay niya bago mapang-asar na ngumiti. "Are you referring to your friend?" Dahan-dahan akong tumango ako habang nakakunot ang noo. Bakit parang nang-aasar siya base sa boses niya?

"You like him so much, sweetheart?" My eyes widened at her sudden question but afterwards, laughed hard, and stop 5 seconds later because my heart started to constrict. Kung sa kanta, "Too much love will kill you," sa akin naman, "Too much laughter will kill you." Pfft.

I cleared my throat then shooked my head. "Ma, I like him as a friend, not more than that. That's ridiculous," I grimaced.

Nagtaka ako nang bigla siyang tumawa. Nangunot ulit ang noo ko sa inasta niya. Why is she laughing? May nakakatawa ba sa sinabi ko?

"What? I know, but what are you thinking? I just said that you like him that much, though I didn't say as a friend but that's still acceptable naman. Jusko, Keana, ikaw ha, yie." Sinundot-sundot niya pa ang tagiliran ko na naging dahilan para pabiro ko siyang kinurot sa kamay pero tinawanan lang niya.