Ben artık her sabah aynı kabusa uyanmaktan çok yoruldum.
Sanki her an patlayacak bir bombayım. Etrafımda ki kalabalığa rağmen yapayalnızım.
İlk defa yalnızlığı iliklerime kadar hissediyorum.
Yine de birinin gelip "Her şey bitti." demesine ihtiyacım var.
Ve sanırım kaybedecek hiçbir şeyim kalmadı.
Devam edecek...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İZ
Non-Fiction"Bütün her yeri dağıttım. Bana benzesin istedim her yer. Sonra çöktüm aynanın karşısına baktım kendime. Soracağım yüzlerce soru yüzlerce cevap sıktı boğazımı. Çaresizce oturdum o aynanın karşısında. Neden bu hâlde olduğumu sordum kendime. O kadar ço...
