Bazı şeylere paramparçayım.
Kaçamıyorum içimde ki kaostan.
Susturamıyorum kafamda ki sesleri.
Tanıyamıyorum aynada ki görüntüyü.
Kurtaramıyorum içimde ki çocuğu.
Bazı şeylere darmadağınım.
Damarlarımda dolaşıyor acı.
Issız ve karanlık sokaklarda arıyorum kaybettiğim her parçamı.
Her sabah aynı kabusa uyanıyorum.
Anlamıyorsun, cehennem kafamın içinde.
Vücudumda ki ve ruhumda ki keskin sızıyı bir saniye hissedebilseydiniz, uyutulmak için yalvarırdınız.
Ben hiçbir şeyin kabus olmadığını iliklerime kadar hissettim.
Hissettiğim her acının kalbinize mühürlenmesi dileğiyle.
İrem Gürbüz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İZ
Non-Fiction"Bütün her yeri dağıttım. Bana benzesin istedim her yer. Sonra çöktüm aynanın karşısına baktım kendime. Soracağım yüzlerce soru yüzlerce cevap sıktı boğazımı. Çaresizce oturdum o aynanın karşısında. Neden bu hâlde olduğumu sordum kendime. O kadar ço...
