Artık gelme.
Çok alıştım yokluğuna.
İçimde hiç geçmeyen bu lanet sızıya.
Ve adının her geçtiğinde dolan gözlerime.
Artık kabullendim.
Beni hiç sevmemiş olmanı.
Ve bana hiç gelmeyecek oluşunu.
Senin başkasını sevebilmeni kabullendim.
Artık yoruldum.
Rüyalarımda bana hâlâ öyle gülümsüyor olmandan.
Herkeste seni arayıp bulamamaktan.
Seni içimde yaşatmaya çalışmaktan.
Artık vazgeçtim.
Aramıza ördüğün duvarlardan sana seslenmekten.
Bir gün karşılaşabileceğimiz ihtimalini düşünmekten.
Her şarkıyı senin için dinlemekten.
Devam edecek...
Umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Yorum bırakıp oy vermeyi lütfen unutmayın.
Şimdiden teşekkür ederim.
Yeni bölüm de görüşmek üzere. 🖤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İZ
Non-Fiction"Bütün her yeri dağıttım. Bana benzesin istedim her yer. Sonra çöktüm aynanın karşısına baktım kendime. Soracağım yüzlerce soru yüzlerce cevap sıktı boğazımı. Çaresizce oturdum o aynanın karşısında. Neden bu hâlde olduğumu sordum kendime. O kadar ço...
