Kafam bulanık ve bedenimi sarsan dayanılmaz ağrılarım var.
Hâlâ tonlarca acıyı bir gülümsemeyle saklamaya çalışıyorum.
Şimdi bir uçurumdan atlamıyorsam, acılarımın bir toprak parçasına sığamayacağından.
Artık acıyı kalbim de değil, hücrelerimde hissediyorum.
Sayısız insanı kafamda ki mezarlar da saklıyorum.
Şimdi kafamı bir kurşun parçalamıyorsa,
Ölümün bile acılarımı geçiremeyeceğinden.
Devam edecek...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İZ
Non-Fiction"Bütün her yeri dağıttım. Bana benzesin istedim her yer. Sonra çöktüm aynanın karşısına baktım kendime. Soracağım yüzlerce soru yüzlerce cevap sıktı boğazımı. Çaresizce oturdum o aynanın karşısında. Neden bu hâlde olduğumu sordum kendime. O kadar ço...
