Secret In The Shadow ♛

꧁ঔৣ C H A P T E R 17༻ঔৣ꧂

• The reject, the butler.

- Luther -

Bumukas ang front door ng mansion. Kaagad naman napunta doon ang tingin namin at nakita si Miss Rose. Napangiti ako ng makita ito ngunit kaagad lamang na napaseryoso ako when i noticed something.

Her expression is as usual cold but something feels off.

Hindi ako gumalaw sa aking kinauupuan at napasunod na lamang sa kanya ng tingin hanggang sa tuluyan siyang mawala sa aming paningin.

Nagkatitigan kami ni Solidad, Baron, Robert, maging si Harper na nagtatago lamang sa madilim na parte ng living room.

Lahat kami ay nagtataka sa mga oras na ito.

"What do you think happened?" Nagtatakang tanong ni Robert.

Umiling lamang kami, nagsasabing maging kami ay walang alam bago ako muling napatingin sa direksyon kung nasaan ang kwarto ni Miss Rose.

Nagdadalawang isip man ay tumayo ako sa aking pagkakaupo bago muling ibinalik ang tingin sa aking mga kasamahan.

"Stay here." Ang tanging anas ko bago tumalikod.

Wala naman akong narinig na tugon sa kanila kaya tinahak ko ang madilim na pasilyo papunta sa kwarto ni Miss Rose.

Maingat ang aking bawat hakbang lalo na't alam ko na nararamdaman niya ang bawat paggalaw sa kanyang mansion maging sa bawat sulok na pinamumunuan niya.

Agad akong tumigil sa may labas ng kanyang kwarto. Huminga muna ako ng malalim bago kumatok at pinihit ang doorknob.

Ngunit bago ko pa man ito tuluyan mabuksan ay nanigas ako sa aking kinatatayuan ng marinig ko ang mumunting malamig na boses niya.

"Sabrina."

Halos nanuyo ang aking lalamunan ng marinig ang pamilyar na pangalan. Nanginig din ang aking buong katawan at kaagad na napahakbang papaatras sa aking pwesto.

Namalayan ko ang aking sarili na kumuyom na ang aking kamay at napapikit ako ng bumalik sa akin ang mga alaala bago nagsimula ang lahat ng pagbabagong ito sa kanila.

It saddened me.

She was the most sweetest and gentle vampire i have ever met. She was kind and forgiving. She was like an innocent soul na hindi kayang makasakit ng kahit sino man.

She was once a beautiful flower but it was like a blink of an eye when she suddenly withered as her sun break away from her because his moon died.

No one likes changes, but sadly it's different to her.

Kung nandoon lamang sana kami sa pangyayaring iyon, maaring natulungan namin siya katulad ng ginawa niya sa amin noon.

She help us back then, all of us. Before we became the Black Hellion. We are also broken, pitiful, and meaningless. But when she came, she gave us another purpose to continue our lives.

We, the Black Hellion. We are Miss Violet loyal follower. We have been taken in by Miss Violet when we have no place to go.

Huminga ako ng malalim bago muling isinarado ang pinto. Tumalikod ako at muling naglakad sa madilim na pasilyo papunta sa aking mga kasamahan.

Naabutan ko silang lahat na tahimik at mukhang naghihintay. Napansin naman nila ang aking presensya, kaagad silang napatingin sa aking pababa na pigura.

Mapapansin kaagad ang mga nag aalala at mapagtanong nilang mga tingin.

"So what happened?" Baron asked worriedly.