ABİLERİM

BÖLÜM 5

🦋🦋

Abim kapıya bakmaya gitmişti. Ben de filmi durdurmuş, abimi bekliyordum. Abim yaklaşık üç dakikadır gelmediği için merak ettim ve ayağa kalkıp kapıyı doğru ilerledim.

Pencereden dışarıya baktığımda bürsuru siyah arabaların olduğunu gördüm. Aslında hepsi siyah değildi. Birkaçı beyazdı. Tuhaf.

Kapı kapalıydı. Kapıyı açtım. Karşımda uzun boylu, abimden de uzun bir adam vardı.   Korkunç bakıyordu. Ben tehlikeliyim diye bağırıyordu bakışları. Siyah saçları, siyah gözleri, siyah giyimi ama bu siyahığa zıt olan beyaz teni...

Yanında da bir kadın vardı. Sarı saçları, mavi gözleri ile çok güzel bir kadındı.

Ben kapıyı açınca tüm bakışlar bana döndü. Bahçede ise siyah takım elbiseli adamlar vardı. Dünyadan soyutlanmış gibiydiler.

Kim bu adamlar?

Kadın ile adamın bakışları bana dönerken kadın bana gülümsüyordu. Ben de hafifçe gülümsedim. Sırf ayıp olmasın diye.

Meriç abim: Eslem içeri gir abim

Kadın konuştu

Kadın: Hayatım, bence bir sorun olmaz. Biz gide...

Adam: Arabada bekle.

Dedi ve yanındaki adamlardan birine işaret verdi. Bir adam geldi ve kadını arabaya götürdü. Adam bana içeriye girmem için bakışlarını, pardon soğuk bakışlarını gönderirken ben de içeriye girdim ve kapıyı kapattım.

Hemen Meriç abimin telefonunu aldım. Kimdi bu adamlar?

Poyraz abimi görüntülü aradım. Hani bu dağ evi bizimdi?

Abim fazla bekletmeden telefonu gülen yüzü ile açtı. Beni görünce şaşırdı. Ben ise abimi dört yıldır ilk defa görmüş olmanın verdiği his ile boğuşuyordum. Canım acıdı bir an. Ne hissedeceğimi bilemedim.

Poyraz abim: Eslem?

Şaşkınca söylemişti. Abi sen neredesin? Neden yanımda değilsin? Sana en çok ihtiyacım olduğu zaman neden gittin?

Ses tonu aynıydı. Ama abim çok değişmişti. Ele avuca sığmayan dört yıldan bahsediyoruz.

Gözlerimin dolmasını görmezden gelerek hemen ellerim ile konuştum.

Ben: Tanımadığım adamlar burada. Kim bılmiyorum. Tehlikeli gözüküyorlar.

Bana boş boş bakmaya devam etti.

Poyraz abim: Eslem ben işaret dili bılmiyorum.

Ben de konuşamıyorum.

Poyraz abim: Bir sorun mu var? İyi gözükmüyorsun. Ne oldu?

Bir şeyler devrildi ve abim telefonu eline aldı. Sonra bir şey görmüş gibi gözleri fal taşı misali açıldı.

Poyraz abim: Eslem, arkandaki adam kim?

Hızlıca arkamı döndüm. O adamdı. Elimden telefon yere düşmüştü. Ben birkaç adım geriye giderken o adam yavaşça elini kaldırdı.

Adam: Sakin ol. İnsan yemiyorum.

Giydiği siyah boğazlı kazağı, siyah pantolonu, siyah ayakkabısı, siyah saati, siyah yüzüğü, siyah paltosu...