ABİLERİM

Bölüm 14

Hoşgeldiniz sevgili okurlarım 💐💐

Elinizden geldiğince yorum yaparsanız sevinirim 🤗🤗

Gelen alkış sesleri arasında gülümsedim ve hafifçe öne eğildim. Benimle beraber Burak abi ve diğer arkadaşı da hafifçe öne eğilmişti. Ardından sahneden aşağı indik ve daha geri kalan rakiplerimizi dinlemek için arka tarafa geçtik.

Arada bir arkaya bakıyor, bana odaklı olan siyah gözlere tehditvari bakışlarımı gönderiyordum.

Burak abi: Gerçekten Harikasın Eslem.

Gülümsedim ve mahcup ifade ile yüzüne baktım.

Ben: Hayır, siz harikaydınız.

Bana gülerek baktı ve elini arkadaşça koluma koydu.

Burak abi: Uzun zamandır tanışıyoruz. Biz de senin abin sayılırız. İstediğin zaman yanımıza gelebilirsin.

Gülümsedim.

Ben: Teşekkür ederim Burak abi.

Ardından önüme döndüm. Abilerime göz ucu ile baktığımda Meriç abimin ağzının kulaklarına vararak bana baktığını, Mert abimin telefonu ile uğraştığını, Ayaz abimin çalan şarkı ile ayağını titrettiğini, Poyraz abimin de Meriç abime bir şeyler söylemeye başladığını gördüm. Ben de Meriç abime öpücük gönderdim.

Derin bir nefes aldım ve arkamdaki demire yaslandım. Mert abime daha dikkatli bakmaya başladım.

Beni suçluyordu. Her şeyden beni suçluyordu. Eve gitmek istemiyorum, o adamın yanında da kalmak istemiyorum. Ne yapacağımı gerçekten bılmiyorum.

Yaklaşık bir saatin ardından tüm yarışmacılar sahneye davet edildi. Biz kenarda dururken jüri üyeleri önlerindeki kağıtları topluyordu.

Açıkçası kazanacağımızı sanmıyorum. Çünkü bizden çok çok iyi olanlar vardı. Hem biz calisamamistik.

Sunucu: Hepiniz tekrar hoşgeldiniz. Performanslarınız gerçekten harikaydı. Ama en iyisini seçmek için buradayız. Evet, üçüncü grubu açıklıyorum.

Herkes sessiz olurken önüme arkaya baktım, yoktu. Daha dikkatli baktım. Acaba yer mi değiştirmişti? Ama yoktu.

🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋

Yirmi grubun arasından dördüncü olmuştuk. Gülümsedim ve tekrar kazananları tebrik ettim. Ardından kılıfına koyduğum gitarımı almak için arka tarafa gittim. Bizim eşyalarımızın olduğu yere geldim ama gitarım yoktu.

Kaşlarımı çattım. Ve ön tarafa geri geçtim. Hemen abilerimin yanına gittim. Benim halimi görür görmez gülen yüzleri soldu.

Ben: Abi gitarım yok.

Gözlerim dolarken arka tarafı gösteriyordum. Gitar benim için çok önemliydi. Babam almıştı bana. Maddi değil, manevi değeri vardı.

Poyraz abim: Ben bakayım bir de.

Dedi ve yanımdan geçti. Ayaz ve Meriç abim önümde dururken Mert abim ortalarda yoktu.

Meriç abim: Buluruz güzelim. Sen görmemişsindir. Abim bulur şimdi.

Kafamı salladım. Çünkü şu an ne söyleseler inanırdım.