ABİLERİM

Bölüm 34

Hoşgeldiniz.

Bu bölüm fazla boş bir bölüm oldu. Gelecek bölümlerde olayları toparlayacağım. Bana yorum yaparak destek olabilirsiniz. Ha bir de sizden diğer ricam ise lütfen en sona bıraktığım soruları cevaplamanıZ

MUTLU YILLAAAAARR. HEPİMİZE İYİ GEL 2022 💃💃💃

...

Mert abim: Eslem... Biraz konuşabilir miyiz?

Şaşkınca abime bakarken benden önce konuşan Meriç abim olmuştu.

Meriç abim: Hayır.

Bu sefer araya başka bir isim girmişti.

Tuncay amca: Bırak konuşsunlar Meriç.

Meriç abim kafasını olumsuz anlamda salladı ve elimden tuttu.

Meriç abim: Bir defa daha canının yanmasına izin vermem.

İkimiz arkamızı döndük. Bu sefer de Eser abi durdurdu bizi.

Eser abi: Ben mert ile yeterince konuştum Meriç. Güvence verebilirim.

Olduğumuz yerde kaldık. Meriç abim sıkıntılı bir nefes verdi ve bana baktı. Sonra tekrar Eser abiye döndü.

Meriç abim: İlk önce ben konuşmak istiyorum.

...

Salona ben, Eser abi ve Tuncay amca oturuyorduk. Üçümüz de sessizdik. Eser abi hızlı hızlı önündeki bilgisayara bir şeyler yazıyordu. Tuncay amca ise elindeki tespih ile oynuyordu. Ben ise halının desenini inceliyordum.

Mert abimi görmeyi kesinlikle beklemiyordum. Bir gün elbet konuşacaktık ama o günün bugün olduğunu düşünmemiştim. Yüzündeki yara bantları ve morlukların nasıl olduğunu merak etmiştim ama soracağımı sanmıyordum. Açıkçası konuşmak için hazır olduğumu da düşünmüyordum. Acaba ne olmuştu da birden bire benimle konuşmak istememişti. Sonuçta o kadar yıl benimle konuşmak istemeyen abim birden bire benimle konuşmak istiyordu.

Tuncay Amca: Sen nasılsın kızım? Rahatın yerinde, bu haytalar seni sıkmıyor değil mi?

Tebessüm ettim ve kafamı olumsuz anlamda salladım.
" Hayır Tuncay Amca, hiç sıkıntı yok. "

Gülümsedi ve önüne döndü. Biz oturmaya devam ederken zil çaldı ve içeriye en son bizim evde gördüğüm, benden kahve isteyen ve benim şaşkınlıktan hiçbir şey yapamadığım adamlardan birisi girdi. Direkt olarak Tuncay amcaya bakarken yanına yaklaştı ve kulağına bir şeyler söyledi.

Sonra Tuncay Amca bana döndü
" Kızım, ellerinden bir acı kahveni mi içsek?"

Gülümsedim ve ayağa kalktım. Yine istenmiyordum sanırım. Her neyse. Mutfağa doğru giderken yukarıdan gelen bağırma sesi ile hızlıca mutfağa girdim. Şu an kavga kaldıramazdım.

Keşke Pamir ile konuşabilsem, gerçekten çok sıkıldım. Sohbet ederdik en azından iyi gelirdi bana da.

Kahveli yaptıktan sonra tepsiye bir bardak da su koydum ve tekrar içeri geçtim. O adam benim yerime oturmuştu. Tuncay amcaya kahveyi verdim ve geri yerime oturdum.

" Kızım, Samet seni Barlas abinin yanına götürecek. Onunla git. "

Eser abi başını bilgisayarından kaldırıp bana ve babasina bakarken konuştu.
" Abimin şirkette işleri vardı baba. Nereden çıktı bu durum? "