ABİLERİM

Bölüm 25

Hoşgeldiniz 💐

Bol bol yorum yapın lütfen 😇

İyi okumalar 🦋

Hızlıca açılan kapı ile yerimde sıçradım. O adam gelmişti ve çok sinirli gözüküyordu. Hızlı ve seri adımlarla yanıma geldi ve kolumdan tuttu. Beni ayağa kaldırdı. Ayağımda zincir olmasına rağmen peşinden sürüklemeye başladı.

Ben: Ne yapıyorsun?!! Bırak!!

Artık adım atamayacak hale geldiğimde kolumdan tutmaya devam etti. Demir ayağımı zorlarken eş zamanlı olarak bileğimdeki acı da artıyordu.

Ben: Canım acıyor! Bırak!

Kolunu ondan kurtaramıyordum. O ise canımın acımasını ister gibi daha fazla çekiyordu kolumdan. Bileğimdeki acı artmıştı. Ayağımı da zincir acıtıyordu. Dayanamayıp ağlamaya başladım.

Bir süre sonra durdu ve beni yere fırlattı. Hızlıca yanıma adımladı ve üzerime oturdu.

Adam: Seni geberteceğim!

Eli beline gitti. Siyah bir silahı tuttu ve emniyetini indirdi. Geri geri gitmeye çalışıyorum ama ondan kaçamazdım. Diğer cebinden de bir iğne çıkardı.

Ben: Yapma, nolur yapma.

Bir yandan ağlarken bir yandan da onu ikna etmeye çalışıyordum.

Adam: Onu Abilerini aramadan önce düşünecektin. Cezanı çekeceksin.  Şimdi, tüm iç organlarının iflas ettiğini hissederek ölmek mi? Yoksa tüm uzuvlarında hissettiğin mermi ile ölmek mi?

Dedi ve silahı kafama dayadı. Ben daha hızlı ağlarken gözlerimi sıkıca kapatmıştım. Korkuyordum. Ölmek istemiyordum.

Duan kabul olmuş Mert abi. Her türlü öleceğim. Bu kadar mı nefret ettin benden?

Cevap vermememe sinirlenmiş olacak ki silahı kafamdan çekti ve hiç gözünü kırpmadan omzumdan vurdu.

Anında çığlığı basarken iğneyi bırakmıştı. Ve ağzımı kapatmıştı. O kadar çok bağırıyordum ki. Canım o kadar çok yanıyordu ki. Anlatamazdım. Onun eli sesimi kesmeye yetmedi.

Adam: Ben de öyle düşünmüştüm.

Dedi ve silahı karnıma doğrulttu. Ben yapmaması için kafamı olumsuz anlamda sallarken canımdan can gidiyordu. Gülümsedi ve tetiği çekti.

Bağıramadım. Nefesim kesildi sanki. Gözümden yaşlar durmadan akarken ağzımdaki elini sıkılaştırdı.

Silahı bu sefer bacağıma doğrultmuştu ki başka yerden silah sesi geldi. 

Ben ağlamaya devam ederken ağzımdaki baskı azaldı. Çığlığım havada kaybolurken hızlıca kan akıyordu omzumdan ve karnımda.  O adama baktım.

O adam yerde yatıyordu. Hiç kıpırdamadan yatıyordu.

Ona bakıp ağlarken ayakta, elinde silah tutan İsmail e baktım. Canım acıyordu.

Silahı yavaşça indirdi ve o adama baktı. Sonra silahı attı ve yanıma geldi.

İsmail : Güzel gözlüm iyi misin? Kurtaramadım seni.