ABİLERİM

Bölüm 20

Hoşgeldiniz 💐

20 bölüm olduk 🎉🎉🎉🎉🎉

Öncelikle sizden özür dilerim, bölüm çok geç geldi ve hiç içime sinmedi.

Son birkaç gündür inanılmaz rahatsızım. Önce boğaz ağrısı ardından dayanılmaz boyun ağrısı ve grip. Günün çoğunu dinlenerek geçirdim. Bölüm yazamadım çünkü başım ağrıyordu. Kusura bakmayın 😇

Lütfen bol bol yorum yapın 😇

İyi okumalar 🦋

Ben: Ben hiç memnun olmadım.

Abimin ve Atalay abinin kaşları anında çatılırken ikisi de Çağrı ya bakmaya başladı. Çağrı bana uyarı dolu bakışlar gönderirken Rüzgar abim önüme geçerek Çağrı ya baktı.

Rüzgar abim: Hayırdır?

Gülümsedim ama tehlikeli gülüştü.

Ben: Derste sürekli konuşma çabasında. Bir de boş konuşuyor ki anlatamam.

Tabi ki abime söyleyeceğim. Bana yaptıklarını yanında bırakmam. Ama biraz oynamak istiyorum. En azından ettiğini bulmalı.

Rüzgar abi bana bakarken gülümsedi ve Çağrı ya baktı. Bu gülüş hoş değildi

Rüzgar abi: Atalay, bir ara kardeşin ile konuş.

Atalay abi hemen onaylarken kötü kötü Çağrı ya bakıyordu. Rüzgar abi tekrar yanıma geldi ve kolunu belime attı. Hep beraber koltuklara oturduk.

Oturmuş kahve içiyorduk. Rüzgar abi beni yanına çekmişti ve Atalay abi ile sohbet ediyordu. Ben de hala kötü kötü Çağrı ya bakıyordum.

Ben: Ben acıkır gibi oldum abi. Mutfaktan bir şeyler atıştıracağım.

Rüzgar abi önce onaylamayan bakışlar ile bana baktı. Sessiz konuşuyorduk zaten.

Rüzgar abi: Ama misafirimiz var. Ayıp olur. Sonra ye.

Yüzümü astım.

Ben: ama çok acıktım.

Gözlerinin içine bakarak kurduğum cümle karşısında başını salladı. Ben de ayağa kalktım ve mutfağa doğru ilerledim. Mutfakta kimse yoktu. Ben de buzdolabının kapağını açtım ve peynir domates falan çıkardım. Ve yemeye başladım.

Karnımı doyurduktan sonra yediklerimi topladım ve su içmek için sürahiye yöneldim. Bardağa su doldurdum ve arkamı döndüm.

Çağrı kızgın bir şekilde bana bakıyordu. Suyu ona uzattım.

Ben: Soğuk su iyi gelir derler.

Sinirle yanıma geldi ve bardağı elimden alarak sertçe tezgaha koydu.

Çağrı: Ne yaptığını sanıyorsun sen? Niye daha önce söylemedin?

Sessizce ve sinirlice kurduğu cümle karşısında sadece gözlerimi devirdim.

Ben: Sanane. Sana hesap mı vereceğim.

Bir adım daha geldi. Olabildiğince yakındık.

Çağrı: Ne istiyorsun?

Arkada Rüzgar abimi gördüm. Eli ile sessiz ol işareti yaptı. Çağrı ya bir şeyi belli etmemek için gözlerinin içine baktım.