ABİLERİM

Bölüm 26

Hoşgeldiniz 💐

Bol bol yorum yapın lütfen 😇

Bir de vote sayılarını biraz arttırabilir miyiz? Şöyle 200 yapsak hiç fena olmaz 🙃

İyi okumalar 🦋

Yazardan

Dışarıda dağılmış bir aile, içeride son nefesini vermiş bir kız.

Eslem.

Çabalamıştı. Çok uğraşmıştı ama başaramadı.

Rüzgar konduramadı kardeşine ölmeyi. O daha çok küçüktü. Küçücük kardeşini koruyamadı. Poyraz, onların yanından ayrıldığı dört yıl için pişmanlık duyuyordu. Meriç tamamen tükenmişti. Ayaz ise hastane koridorunda yere çökmüş, boş boş bakıyordu. Eser arabaya binip gitmişti. Bir kardeşini daha kaybetmişti çünkü.

Mert... Mert donmuştu. Kendine gelemiyordu.

Hızlıca hastaneye geri girdi. Ameliyathane kapısının önünde durdu. O anda da üzerinde mavi örtü ile kardeşi çıktı.

Sedyenin başında ve sonunda duran adamlardan izin istedi. Küçük kızı durdurdular.

Mert mavi örtüyü yavaşça açtı. Omuzlarına kadar açtı. Dudakları morarmış, göz altları kızarmıştı küçük kızın.

Mert yavaşça elini kızın yüzüne yaklaştırdı. En son kardeşine vurmak için kalkmıştı eli.

Yüzüne dokundu yavaşça. Buz gibi olmuştu yüzü. Saçına dokundu yavaşça. Abileri ne kadar Eslem in saçının açık olmasını istese de Mert her zaman toplu olmasını isterdi.

Yine en son kardeşinin saçını çekmek için dokunmuştu.

Mert, küçük kızın boynuna gömdü yüzünü. Gözünden yaşlar süzülürken derin bir nefes aldı.

Hıçkırıklar içinde ağlamaya başladı.

Mert: Sen güçsüzün tekisin! Pes mi edeceksin! Bu kadar çabuk pes mi edeceksin! Kalk ayağa! Gitme kalk! Bağır, çağır! Hiçbir şey söylemeden gitme!

Mert kendini kaybetmiş gibi ağlıyordu. Birden kendine hakim olamadı ve yumruk yaptığı elini kızın göğsüne gelecek şekilde vurdu.

Aradan sadece iki saniye geçmişti ki kız birden güçlükle nefes almaya çalıştı. Mert birden kafasını kaldırdı ve gülmeye başladı.

Sedyenin başındaki görevlilerden birisi doktoru çağırmak için koştu.

Mert: Biliyordum! Pes etmeyeceğini biliyordum! Senden nefret etsem de kimse böyle bir ölümü hak etmez.

Yanlarına koşar adım gelen doktor ile Mert geri çekildi. Doktor hızlıca küçük kızı yoğun bakım ünitesine götürmeleri için talimat verdi.

Eslem den

Hızlıca ayağa kalkan Mert abime baktım.

Mert abim: Abi yeter! O an aklıma geldikçe... Geldikçe kendimi öldürmek istiyorum.

Sonlara doğru sesi kısılmıştı. Hamilelikten zaten duygularıma hakim olamazken çoktan gözlerim dolmaya başlamıştı. Ayağa kalktım ve abime sıkıca sarıldım.