œil | hyunlix

altı

felix, okuldan çıktıktan evine gelip,
çiçeklerine su verdi.

bazen onlarla konuşurdu bile, duyduklarına, onu dinlediklerine inanıyordu.

sabah toplamadığı yatağını topladı.

kitaplığındaki yeri değişen kitapların tozlarını alıp, eski yerine koydu.

okuyup çevirmesi gereken, fransızca bir kitap vardı.

bir kısmını bitirdikten sonra gözlüğünü çıkarıp, küçük elleriyle ovuşturdu gözlerini.

ardından saatin bayağı bir ilerlediğini fark etti.

masanın köşesinde ışığı yanan telefonuna baktı, sessizde unutmuştu yine.

hyunjin arıyordu.

-efendim hyun?

+alo felix, yardım lazım. bana gelir misin? lütfen~

-tamam, tamam gelirim de noldu?

+ya sen gel işte.

-iyi tamam hazırlanıp çıkıyorum şimdi.

+tamam hızlı ol ama bak.

-ay oğlum tamam dedik ya. sokma iki ayağımızı bir pabuca.

üstünü değişip hazırlandı.

hyunjin'in evi çok uzak değildi ona zaten.

arabasına bindi. ve ezbere bildiği yolu gitmeye başladı.

~

geldiğinde kapıyı çaldı.

açmamıştı hyunjin kapıyı.

bir kez daha çaldı.

kapı açıldığında kafasını yerden kaldırırken konuştu.

"nihayet hyunjin nereden geliyorsun acaba kapıyı açma-"

karşısında üstü çıplak altında sadece havlu olan,

saçları ıslak hyunjin tabii ki beklemiyordu.

klişeler felix'i bulamazdı.

ama bu sefer bulmuştu.

"sen ne zaman yaptın bu vücudu ya."

"e yaptık bir ara güzel ama dimi" dedi böbürlenirken

"iki övmeye gelmiyorsun hyunjin."

"sen onu bunu geç" dedi felix hyunjin'i ittirip içeri geçerken.

"ya gelen ben olmasaydım. o gelene de mı kapıyı böyle açacaktın." dedi felix.

"sen beni cidden kıskanıyorsun ha"
diye kıkırdadı hyunjin.

"ne kıskanacağım seni, insanlar senin çıplak vücudunu görmek zorunda değil. "

"felix."

"efendim? "

"saçmaladığının farkındasın değil mi?"

"öyle oldu dimi ya?"
"neyse dağıtma konuyu, neden çağırdın beni?"

"bak, gel." dedi hyunjin, felix'in elinden tutup yukarı kattaki odasına çıkarken.

"ellerimiz çok yakışıyor" dedi felix sessizce.

"efendim?"

"ha? yok bir şey."

az daha duyuyordu.